Şimdi bunlAr benim hayatımda ikiye ayrılıyor. Eminim ki o kadar güzel bir girdi yazacağım ki tanım olacak.*
Birincisi ayrılıp görüşmediklerimiz, ikincisi de terkedip dellenenler. İlk grupla gayet iyiyiz. Çünkü görüşmüyoruz. İnsan gibi ayrıldık, oh mis. Ama ikinci grup bazen ciddi sıkıntılar yaratıyor. Ulan hem terketmişsin, hem bunu da sindirmişim, rahatsız etmemişim seni, neden aradan geçen 45 yıldan sonra linkedin’den, facebook’tan, instagram’dan mesaj atıyosun. Yaşıyorum işte, ölmedim, onu mu kontrol ediyosun? İnsanın delisi neyse de, hem deli hem de işsizse fena... valla yengeniz parçalar!