tarihe baş yapıt olarak adını yazdırmış olan film.
ilk izlediğim sinemadır. ( hem de renkli televizyondan ve video kasetten) ilk izlediğimde ilk şiddet sahnesinden itibaren titremeye başlayıp son sahnesine kadar titrediğim (8-10 yaş arası bir şeydim.) filmdir. herkese aynı şey oldu mu bilmiyorum ama film ile ilgili iki ana düşünceye kapıldım, siz değerli yazarlarımızla paylaşmak isterim efendim.
1. çocukluk dönemine ait olan düşünce: vietkonglular acımasızdı,sağa sola saldırdı ve amerika oraya insanları korumaya geldi. vietkonglular amerikan askerlerini çileden çıkardı, çok haylazlık yaptı; amerian askerleri de haklı olarak vietkonglulara uf yaptı. son sahne tuzu biberi oldu zaten.
2. otuz yaşımdan sonra cesaret edip tekrar seyrettiğimde ise şunu gördüm: amerikan emperyalizmi ile canı pahasına mücadele eden vietnam halkının haklı ve onurlu mücadelesine tanıklık ettim.
filmin hangi mesajı verdiği meçhul. bana, tamamen safi duygularla filmi izleyen çocuğun kapıldığı subliminal mesaj daha mantıklı geldi. zira oskar alması bu düşüncemi desteklemekte, diye düşünüyorum.