bu türde eserler veren çok değerli türk yazarlar olmakla birlikte nedense en çok ün yapmış olanlar bizi hüzünlere gark eden eserlere imza atmış türk yazarlardır.
misal kemalettin tuğcu. daha önce de burada bahsetmiştim. bi kitabı bitirme takıntısı vardır bende. hayatımda tek bitiremediğim, elime defalarca alıp alıp tekrar bıraktığım tek kitap bu yazara aittir. (kayıkçı güzeli/#40180)
misal gülten dayıoğlu. hep bir ezilen, dayak yiyen, istismar edilen çocuk vardır. ya çok fakirdirler, yiyecek ekmekleri yoktur ya da üvey babasından zulüm görmektedirler.
misal ömer seyfettin. sonunda büyük bir ders çıkartmamız gereken bir hikaye, ama ne hikaye. yalan söylemenin kötü bir şey olduğunu yalan söyleyen çocuğun başına gelen elim kazadan öğreniriz. sözünde durmamanın kötü bir şey olduğunu sözünde durmayan çocuğun başına gelen vahim olaydan öğreniriz.
ömrümü yedi bu yazarlar!
babam hiç almadı bunları bana. okuyanları görüp merak ederdim, bizim eve bu yazarlar pek girmediği için şaşırırdım ama sormadım hiç. ömer seyfettin'i doğru düzgün okumadım. gülten dayıoğlu'nun sadece 1 kitabını komşudan alıp okudum. kemalettin tuğcu'nun kitabı da hediye gelmişti...
aslan babam, iyi ki okutmadın bunları bana.
bunun yanında çocuk edebiyatının bilinen isimlerinden muzaffer izgü'nün kitaplarının hepsini okudum sanırım. yalvaç ural'ı da baya hatim ettim. rıfat ılgaz okudum bolca. ilk gençlik yıllarımda ipek ongun okumaya başladım, sonra bıraktım, fazla nasihatkar. aklımda kalanlar bunlar.