Sadece büyüklerin yanında bacak bacak üstüne atmamak olduğunu sanan bir toplumun gerçek anlamını kavramasıyla muasır medeniyetler seviyesine erişebileceğine inandığım toplumun en temel birleştirici dinamiği olan kavramlardan biridir. Yanlış anlaşılması neticesinde insanların yaşam standartlarını hızla aşağı çeken ve uzun vadede korkunç sonuçlara sebebiyet veren bir kavramdır. Ülkemizde büyüğün sözünü dinlemek saygıdır, küçüğün az konuşması saygıdır. Babanın kızını veya oğlunu kendi istediğiyle evlendirmesine susmak saygıdır. Kocası ölen bir gelinin kocasının kardeşiyle evlenmesi istenildiğinde büyüklere karşı çıkmaması saygıdır. Örnekler çoğaltılabilir ve çoğaltıldıkça bu coğrafyada saygının ne kadar hastalıklı bir seyri olduğunu gözlemlemek kaçınılmazdır. Oysa saygı ne büyüğe ne erkeğe ne de anne babaya karşı varolan bir değer değildir. Saygı bireye duyulur ve zorunludur. Bireylerin kişilik hakları doğumdan itibaren tanımlanır ve çocuk denen reşit olmayan bireylerin kişilik hakları da yasalarla güvence altına alınarak ebeveynlerce desteklenir. Daha doğrusu olması gereken budur.