bu satırları yazdıktan sonra insanların hakkımda düşünecekleri hakkında endişelerim var. yine de bu yükü artık tek başıma taşıyamayacağım için yazmak istiyorum. lütfen, sonuna kadar okumadan yargılamayın...
onun varlığından haberdar olduğumda doğum günümdü. yıl 2010, eylül ayı. hakkında anlatılanlar bile kendisiyle tanışmayı istememe yol açmıştı. ama araya bazı engeller girdi ve tanışamadık. 2011 yılının başlangıcına kadar.
o hayatıma tam sekiz sene önce girdi. geldiği gibi de tam merkezine yerleşti. onunla birlikte zaman geçirmek için neler yapmadım ki. işten mi kaytarmadım, evdekilere yalan mı söylemedim. neler yapmadım ki. çok ateşli başlamıştı ilişkimiz. saatlerimizi gündüz gece demeden birlikte baş başa geçiriyorduk. kah sinirleniyor, kah gülüp eğleniyorduk. onunla birlikte olduğum zamanlar benim için her şeyden çok daha güzeldi.
ilk aylarımız, hatta ilk yıllarımız böyle geçip gitti. sonra benim ilgim dağıldı. aradığım her şey onda olsa bile farklı lezzetlerin peşine düştüm. klasik erkek aç gözlülüğü. mutluysan bu mutluluğu bozmak için uğraşıyorsun. yapmaman gerektiğini bildiğin halde...
o bazılarını duydu, bazılarını ise hiç duymadı. ama hiçbir zaman sesini çıkartmadı. aylarca görüşmediğimiz zamanlar oldu. aylar sonra sanki hiçbir şey olmamış gibi devam ettik. hiçbir zaman neden onu ihmal ettiğimi sormadı. ben anlattığımda da umursamadı. her zaman sadece beni mutlu etmek için uğraştı. benden hiç vazgeçmedi. sanıyorum dönüp dolaşıp yine ona geleceğimi biliyordu. ne yaparsam yapayım, kiminle olursa olayım, kürkçü dükkanım o idi. ve bunu çok iyi biliyordu.
bu durum hiç değişmeyecek gibi görünüyordu. ama günlerden bir gün, onca yıllık ilişkinin ardından ondan 6 yaş küçük bir kız kardeşi olduğunu öğrendim. ve kısa süre sonra da kendisiyle tanıştım.
ablasına çok benziyordu. onun iyi olan her yönünü almıştı. ve ondan çok daha iyi özellikleri vardı. bugün bile düşündükçe kendime yakıştıramadığım şeyi yaptım ve kısa süre sonra onunla da görüşmeye başladım. başlarda ilişkimiz platonikti. birlikte kısa zamanlar geçiriyorduk. çok da elektrik alamamış gibiydik. ama zamanla durum değişti. sevdiğiniz varlığın daha iyi ve dana genç bir versiyonuyla karşılaşan her insanın başına gelmesi muhtemel şey başıma geldi ve onunla da bir ilişkiye başladım. hem de ablasından ayrılmadan...
bu satırları utanarak yazıyorum artık. ne deseniz haklısınız. benden nefret etmekte haklısınız. ama aşk bu. dün artık ikili bir ilişkiye daha fazla devam edemeyeceğime karar verdim ve ablasıyla vedalaştım. hiçbir şey söylemedi bana. onu kız kardeşiyle aldattığımı biliyor gibiydi. daha önce defalarca aldatmamdan farklıydı bu. bunu o da biliyordu. ama sesini çıkartmadı. yine bana sevgiyle baktı sadece. aklım almıyor.
bundan sonra hayatıma kız kardeşiyle devam edeceğim. ona daha fazla zaman ayıracağım. muhtemelen arada sırada onu da aldatacağım ama yapacak bir şey de yok pek. ben böyleyim. ben buyum. üzgünüm ama gerçek bu.
eğer bu satırları okursan bir gün, benimle geçirdiğin o unutulmaz 9 yıl için sana teşekkür ediyorum. kardeşine sana davrandığımdan daha iyi davranmaya çalışacağımı bilmeni isterim. ve şunu da unutma, senin kalbimdeki yerin her zaman başka olacak civilization v...