son 300 yıldır Bu toprakların başına gelmiş en iyi şey.
insanlık tarihinin bir ömürde en fazla toprak kaybetme rekoruna sahip padişahlardan elden ele ufalanıp artık yok olup olmayacağı değil, nasıl paylaşılacağı üzerine konferanslar, faşistinden komünistine yayınlar yapılan, en eğitimli evlatlarını ikinci truva savunmasında, bu sefer efsaneyi tersten yazıp boğazı köpeklere yedirmemek uğruna gömmüş, artık yaşına bakmaksızın, rüzgarda uçmayacak kiloya ulaşmış erkek çocukları bile askere almak zorunda kalan bir devlet enkazı. 19.yy. sonu osmanlısı neye benziyor merak eden varsa açsın fallout 2 oynasın.
sadece lozan'da dış borçların, imparatorluktan bağımsızlık alan devletlere de paylaştırılması, ermeni meselesinin atlatılması bile yeter. bugün türkiye'nin benzer koşullarda bir anlaşmaya imza attığını hayal edebilecek var mı? ki adadolu devriminin sade zekatı eder bu.
Ha gelelim asıl kavga konusuna. Anadolu devrimi neden bugünkü kriterlerin bazılarından geride kalıyor: çünkü dünya denilen gezegende gerçekleşti arkadaşım. içinde bulunduğu bir coğrafya, bir tarih dilimi vardı. abrahamn lincoln neden köle sahipliği yaptıysa, galileo neden pulsarları teorisine dahil edemediyse, en büyük tıp bilginlerinden ibni sina neden yarayı açık bırakmanın kuduzu tedavi edeceğini yazdıysa, o yüzden. örnekler aşırı mı geldi, peki o zaman, mesela, bugün tüm devrimi gömmek için ileri kalite malzeme olarak kullanılan dersim olayları sırasında dünyada ne oluyordu ona bakalım:
sosyal devletin beşiği isveç sami halklarını topraklarından tamamen sürmekle meşguldü. 1989 yılına kadar bir sami halkının olduğunu kabul etmedi. bakın, dil, mecliste temsil falan demiyorumç direk topluluk yoktu isveç gözünde! anlat şimdi inkar politikası falan.
Ha yanındaki norveç'le kıyasla isveç yumuşaktı o ayrı, 1900 başından itibaren tam 40 yıl, sami kültürünü yok etmek için devasa kaynak harcadı Norveç. kürt dili baskılandı mı diyoruz ya, Norveçce bilmeyenin mülkiyet edinme hakkı kaldırılmıştı.
kanada bugün "ilk milletler" dediği yerli halka tasma takıyordu. çocuklar ailelerinden zorla ayrılıyor, ülkenin ulaşılamayacak ucundaki yatılı okullara gönderiliyor, aileleri ile irtibatları kesiliyordu. kardeşler özellikle ayrılıyordu ki aile ve toplumla tüm bağları kopsun. Öyle 100 - 200 kisiye değil, tamamanına yapıldı. bu okulların sonuncusu 1988'de kapatıldı bakın.
Birleşik devletler'de siyahların toplumun kalanıyla aynı musluktan su içmesi aynı koltuklara oturması yasaktı. cezası linçler de katıldığında ölüme kadar gidiyordu. Kendi dükkanları hatta bankaları ayrıydı. tefecilerin eli hariç ticari faaliyet yürütemiyorlardı. Meclislerden "ırka göre mahalle bölünmesi" yasaları geçiyordu. komşu olmazdın siyahla. eğitimi, hukuku buradan çıkartın.
Hadi bunlar tu kaka emperyalist,
Lenin demokratik meclisi kapatmıştı. bakın çarlık demiyorum, seçilmişler meclisi diyorum. bir aristokrat tarafından değil, çar hapishanelerinde işkenceden görüşünü kaybetmiş, meclis sayesinde özgürlüğüne kavuşmuş bir sosyalit tarafından, fanya kaplan tarafından vuruldu ve dolaylı olarak öldürüldü lenin.
daha irlanda'sı var, hindistan'ı var. konuştuğunuz dünya bu dünya işte.
Türkiye'nin, devlet yapısının bugün pek çok alanda eleştirilmesine neden olan, anadolu devrimi değil, 60-70'lerde medeni dünyayı saran sivil haklar ve özgürlükler hareketini ıskalamış olmasıdır. bunun sorumlusu da kemalizm falan değil, bugün atatürk'e küfredenlerin ağa babalarıdır. o dönüşümü sırtlayacak pırıl pırıl evlatların kafalarını koparmak için tüm güçleriyle iki elleri havada saldıranlar onlardır, onların siyasi torunlarıdır.
kemalizmi biraz da bangladeş'li arkadaşınız "ingilizler neden türkiye'yi ele geçirmedi? her müslüman ülkeyi ele geçirdiler?" sorusuna "denediler ama başaramadılar" cevabınıza "siktir lan" diye inanmaz bir yüz ifadesiyle bakakaldığında, kanada'da bir sergide, oranın sakini bir kızcağız "inanamıyorum" diye kolunuzdan çeke çeke size duvarda asılı olan şunu gösterdiğinde anlarsınız.