insanın kendisiyle iletişimi. Anın sıkıntısını atmak için söylenen herhangi bir şey ya da yapılan bir sakarlık karşısında sinirle kendine sövme gibi kısa süreli ve anlık şeyleri konuşmaktan saymıyorum, söylenmek diyelim onlara. Konuşmaya gelince çok fazla insan tarafından deli işi görülse de bence zaman zaman gerekli. Çok da keyifli ve yararlı bir eylem. Bazen memnun olmadığım tekrara düşen hareketlerde kendimi kenara çekip konuşuyorum. Bazen de ‘aferin kız’ diyip yanaklarımı çekiştiresim geliyor. Hüzünlü zamanlarda kendime şakalar yapıp güldürüyorum falan. zaten ömür sınırlı, öğrenilecek şeylerin, evrenin, keşfetmenin, gezilecek yerlerin, farklı kültürlerin, dillerin, kim bilir tanısak ne güzel şeyler paylaşacağımız insanların sonu yok. Ömrüm asla yetmeyecek gerçekleştirmek istediklerime. Bari kendimle sohbetim güzel olsun, bari kendimi tanıyım da şu azıcık ömrümü önüne çıkan rüzgarın savurduğu bir yaprak gibi geçirmeyim. Yoksa hayatla didişip duruyor insan.