1. genç hastaların ayakkabıları hep son model ve pahalı modeller. Sanırım moral olsun diye alıyor yakınları, bu gıcır ayakkabıları görünce insanı bir hüzün basıyor. Tertemızler bu ayakkabılar. Spor yapamıyor, kamp filan yapmıyorlar. evden hastaneye geliyor demek bu genç. Hep ayakkabıya bakıyorum. Benim ayakkabılarım her gün salona gidiyor, ormana ve plaja. Birileri basıyor üstüne. Eskiyor yavaştan. Ayakkabılarım az az soldukça mutlu oluyorum, hey yaşıyorum ve ayakkabılarım eskiyor. Dışarı çikıyorum, belki altına sakız filan yapışmıştır bile.

    Yeni ayakkabılar, yeni markalar, çok havalı..Tertemizler..Halbuki bazılarının kasları bile azalmış, tedavilerden güçsüz vücut, çoğu zaman eğik duruyor. Ağrısı varsa çok eğik duruyor. Bazı ilaçlar derini karartıyor, bir çocuk böyle, yanmış gibi yüzü, kararmış. Saçları da yanlış gibi, az çıkmış ama seyrek, yine de kafasını kapatmıyor. Hemen aklıma üşüyordur yaa diye geliyor. Hayır, genç olduğunu göstermek istiyor işte.Üstelik bir yangından çıkmış süperkahraman gibi, çok havalı,kendi hayatının süperkahramanı işte... Göz göze gelirseniz o kadar yaşlının içinde konuşmadan dertleşebilirsiniz. Anlıyorum dostum. Yaşlılar çok taciz ediyor, acıyor ve belli ediyorlar bunu.'' Ahh yavrum çok gençmişsin.'' diyorlar. Çekinmeden soruyorlar nerende diye. Offf uzun uzun anlatmanı bekliyorlar, utanmadan yine yine soruyorlar.

    İlk tanı aldığımda bir teyze ile tanıştım, bu deli teyze tüm hastalık sürecimi etkiledi, örneğim oldu. Millet yeni tanı, pet sırası bekliyor, bu teyze yıllardır buraların gediklisiymiş. Nerende teyze diyorlar, heryerimde diyor, ben tümör olmuşum yavrıım diyor, beni güldürüyor. Halbuki kaskatı halde ve çok korkuyordum o an.Kadın gülerek anlatıyor, o güldükçe nefes alıp rahatlıyorum. Teyzeye şimdi ne oldu bilmiyorum ama aklıma her geldiğinde ruhuna duayı sallıyorum, güzel teyze.

    ah o gıcır ayakkabılar..
    #128502 putridum | 6 yıl önce
    0hastalık