sürekli yalnız başıma bir şeyler yapma ihtiyacı çekerim. eskiden arkadaşlar her akşam çıkmak isterdi. çoğu zaman ben çıkmak istemezdim. çünkü kafamda planlarım olurdu. yalnız başıma müzik dinleyeceğim, kitap okuyacağım, dizi seyredeceğim vs… genellikle ikna ederlerdi. sonrasında eve saat kaçta gelirsem geleyim, ertesi gün iş olsa da olmasa da eve geldikten sonra 1-2 saat yalnız kendime ayırır, kendimi şarj ederdim.
çok kalabalık ortamlardan da hoşlanmam mesela. 2 en fazla 3-4 kişilik grup halinde sohbet-muhabbet ortamında bulunabilirim. kalabalık eğlence mekanları bana göre değil. dayanamıyorum. katlanamıyorum. bütün enerjimi emiyor sanki böyle ortamlar.
bir de evde arkadaşlar varken bazen 5 dk ortadan kaybolduğum da olur. odama gidip 5 dk yalnız kalmak iyi geliyor. şarjı bitmek üzere olan telefonu idare etsin diye 5 dk şarja takmak gibi bir şey.
insanlarla bir şeyler yapmayı seviyorum aslında ama bir süre sonra bünyede bir huzursuzluk, bir sıkıntı başlıyor. o andan sonra yalnız kalıp kendimi dinlemeliyim.
evde takılmak benim için çok keyifli oluyor. çok mutlu olurum genelde. mutlaka yapacak bir şeyler bulurum. aslında o yapacak şeyler hiç bitmiyor zaten. o kadar çok şey var ki yeterli vakti bile bulamıyorum aslında.
bir de hep evde de değiliz. yürüyüşe çıkmak, yeni yerler görmek ve benzeri dış aktiviteleri de severiz.