aslında bu kitabi okurken benim aklıma "ne kadar az bilirsen o kadar mutlu olursun" düşüncesi geliyor. bu distopya da kitaplar can sıkan bir argüman olarak önümüze sunulmuş. mutluluk arayan bir toplum var ve kitabın mutsuzluk saçtığı boşa vakit geçirmemize neden olduğu sanılıyor. bu yüzden itfaiyeciler amacından saptırılmış artık görevleri kitapları yakmak üzeredir.
düşünmeyen,sorgulamayan, sadece mutlu olmak , tüketmek üzere kurulu bir toplum. öylece ekranlara dalmış halisülasyona girmiş bir toplum...