sizden bir parçanın daha dünyaya gelmesidir. henüz yaşamadığımdan manevi olarak nasıl hissettirdiğini detaylıca bilemiyorum, ancak oldum olası bebekleri çok sever aşırı sevimli bulurum. sizin korumanıza, ilginize yüzde yüz ihtiyacı olan, yaşken eğitebileceğiniz, sonsuz bir sevgi duyabileceğiniz bir parçanız oluveriyor. özellikle anne olanlar için eminim ki hiçbir şeyle kıyas edilemeyecek bir deneyim bu. her şey iyi güzel de, bu müthiş sorumluluk sizi korkutmuyor mu? ya bu el kadar bebeği iyi yetiştiremezsem, ya bir şeyleri yanlış yapıyorsam, başına bir şey gelirse ve onu koruyamazsam, çünkü o çok savunmasız. bu sorular aklımda dönüp duruyor. uykusuz geceler, bütün planların bebeğe/çocuğa göre yapılmaya başlanması, hatta şu an hamile bir arkadaşımın deyimiyle eve bir yabancının gelmesi, her şey çok fazla düşünmeyi ve o doğru zamanı bulmanızı gerektiriyor. siz her şeyi tahlil etmeden dan diye çocuk sahibi olduysanız ve her şey iyi gittiyse ne mutlu. ama henüz bu konuda beklemeyi tercih eden arkadaşlarınızı zorlamasanız? bu hepimizin ortak yarası çünkü. şöyle hayatın anlamını buldum, böyle ertelenmeyecek bir şey, öyle harika diye diye iyice yorulduk düşünmekten. bi salın bizi anneler?