- "şu an içinizden yazmak gelmiyorsa daha sonra da olur" -
uzun uzun yazıp anlatayım derdimi, bardak doldu boşalırsa ancak yer açılır, taşıyorsun artık be dökül be dökül diyorum. Sonra bu kutucukla bakışıyoruz uzun uzun. "şu an içinizden yazmak gelmiyorsa daha sonra da olur" cümlesi beynimde dönüyor, diyorum ki ; "sahiden mi ? haklısın, yazmaya mecalim yok en iyisi sonra uğrayım ben buraya"
kelimelerimi de alıp gidiyorum.
boş boş tavanı izlemenin yazmaktan daha iyi olduğunu düşündüren şey yenilgi hissi. ben bu hayata yenildim derken oyunun henüz bitmediğini idrak ediyorum, biliyorum bu oyun hiç bitmeyecek. kendimle verdiğim savaşı kazandığımda kalkıp ;
uzun uzun yazıp siliyorum, kimse görmese de olur beynimi. Hem zaten Görse kim anlayacak ki.
sanki derdimiz anlaşılır olmak ya.. onca şeyin arasında..
sonra insanlarla aramdaki bu savaşı da kazanıp dökülüyorum böyle satırlara..