İlkokul ikinci sınıftaydım. Sınıfımıza yeni gelmiş bir kız öğrenci vardı. Önlüğüne bakıldığında pek özensiz duruyordu. Durumları yoktu. Belliydi. Aramızda bir muhabbet olsun, yalnız kalmasın diye gidip yanına tanıştım. Bir kaç hafta sonra benden uç istedi. Bende kutuyla beraber verdim. Kabul etmedi ilk önce. Evde olduğunu söylediğimde(aslında yoktu.) kabul etti. Velhasıl beşinci sınıfa geçtiğimiz de (kız yeni arkadaşlar edindi o sıra eski samimiyetimiz kalmadı. Durumları iyileşti.) yanıma tekrar gelip tekrar uç istedi. Bende kalemliğimin içinde olduğunu istersen kutuyla beraber alabileceğini söyledim. Bana verdiği cevabı hiçbir zaman unutamam; "Kutuya gerek yok. Senin kullandığın uç âdi. Ben evde unutmuşum, idarelik alacağım." Dedi. Arkadaştan yediğim ilk tokat buydu.