çalışmaya başladığımda sevgili halamla aynı şehirdeydim. haftada bir gelir, yemek yapar, sağı solu temizler, bekar evimi adam ederdi. sonra bir gün onu çok üzgün gördüm.
ll: hala neyin var? h: canım sıkıldı. ll: söylesene neyin var? h: gözlerim iyice kötü oldu, gözlükle bile görmüyorum. ona canım sıkıldı. ll: tak bakayım. h: (gözlüğünü takar) ll: ahahahahahahah h: ne gülüyorsun eşşek sıpası! ll: ahahaha h: ... (halam küser, kapıya doğru yönelir) ll: hala dur dur. camları düşmüş gözlüğünün. gel şöyle üzülme. h: vıyh! anammmm!
çok şeker kadındır halam. bir hafta boyunca boş çerçeve ile gezip kendi kendine üzülmüş.