bir hapishanedeki mahkumlar zaman geçsin diye birbirlerine fıkra anlatıyorlarmış. gel zaman git zaman artık anlatılacak fıkralar ezberlenmiş. sonra biri demiş ki bu fıkralara numara verelim uzun uzun anlatmakla uğraşmayalım, herkes kabul etmiş. sonraki günlerden birinde yeni bir mahkum düşmüş hapishaneye. koğuşa girdiğinde bir grup adam numaralar söyleyip, kahkahalar atıyormuş. şaşırmış oturmuş yanlarına. bir müddet durduktan sonra bir boşluk yakalayıp 147 demiş. mahkumlardan birkaçı ehe falan yapıp geçiştirmişler. sonra biri "peki ya 92" demiş yine kopmuşlar, yerlerde yuvarlanmışlar. anlam verememiş çok büyük sayı söylediğini düşünmüş. bir sonraki boşlukta 48 demiş, yine ses yok, ardından 63 demiş yine tepki yok. tam bir sayı daha söyleyecekken biri araya girmiş, "kardeş sen sus, güzel anlatamıyon" demiş.