kütüphanenin çilesini, kitap atmanın, kıymetini bilmeyeceklere vermenin, hamalları isyan ettiren kolilerle uğraşmanın sıkıntısını taşınanlar bilir. "bu evde öleceğim" dediğim eve yerleşene kadar kütüphane tutmamaya karar vemiştim. şimdi kütüphanem bir kitap kadar yer kaplıyor.
yazar yazmaya devam etsin, yayınevei çevirmeye devam etsin diye sevdiklerimi -ve bulabildiklerimi- yasal alıyorum
hala ısıtıp ısıtıp koku da koku diyenler eski kağıt kokulu oda spreyi işine girseler fena olmaz sanki.
