sigarayı tuttuğum avucumu sigara dumanına siper ediyor, dumanı üflerken de başıma iyice yukarı kaldırıp dumanı tavana; olabildiğince uzağa üflemeye çalışıyordum. milli maç olması sebebiyle, stadyum hınca hınç doluydu ve kadın çocukların sayısı da hiç azımsanmayacak kadardı. işte lafa başlarken anlattığım bu anlamsız duman saklama çabası da hemen ön koltuğumda annesiyle birlikte oturan küçük kızdı. hesapta devre arasına kadar sigara içmeyecektim, ancak bu niyetim iki ön sıradaki çocuğun yaktığı sigarayla bozuldu. ben yakınca fark ettim ki, arka sıramdaki adam da yaktı bir sigara. içtiğim sigaradan zevk almak bir yana dursun, her dumanda özsaygımı daha da yitiriyor, kendimden nefret ediyordum. peki zevk almadığım ve insanları rahatsız ettiğimi bildiğim için rahatsızlık duyduğum bu anlarda, neden art arda sigara içiyordum?
cevabı çok basit: ben bir nikotin bağımlısıydım. sigara içmek benim için bir tercih, bir seçenek değildi. hiç abartmıyorum, ikinci sınıf insan statüsünde olduğumu o gün çok açık bir şekilde gördüm.
o gün yaşadığım bu hadiseden sonra, sigarayı yeniden bırakma fikri yeşerdi bilincimde. daha önce sigarayı üç aylık bir süre boyunca bırakmıştım, ta ki şu girdi de itiraf ettiğim aptallığı yapana kadar: (bkz: (gbkz: #111980)) sigarayı bıraktıktan sonra geçen süre ne kadar uzun olursa olsun, içeceğiniz tek bir sigara ile o uzun sürelerin hiçbir hükmü kalmıyor. bu hep söylenir, her yerde yazar. sigarayı daha önce bırakanlar yeni bırakanların sıklıkla telkin ederler bu durumu. ancak anladım ki, bu gerçek sadece kişisel tecrübe ile yerleşiyor akla.
şu an ikinci denememin başındayım, sigarasız geçen ilk günü bitirdim. kafamda bir ağırlık, bir boşluk hissi, odaklanamama hali... evet bunlar var, bunlar olacak. biliyorum tek ama tek bir sebepten kaynaklanıyor bu durum: nikotin yoksunluğu; yani sadece fiziksel bir durum. şunu da biliyorum ki, bugün yaşadığım tatsızlıklar en geç 48 saat sonra bir daha tekrarlanmamak üzere sona erecek. ilk denemem ile şu an başladığım ikinci denemem arasında hissettiğim en büyük fark ne biliyor musunuz? daha önceki aldığım bırakma kararı esnasında, 'ömür boyu bir daha sigara içmeyecek olmam' gerçeğini bir türlü sindirememiştim. ama bu sefer, bu düşünceye inanıyorum ve bu yüzden mutluyum.
tecrübelerimi ve sigaralı geçmişimden kalan hatıralarımı sık sık yazmayı düşünüyorum bu başlıkta. bana motivasyon sağlıyor,
ilk denememde, allen carr'ın kitabını okumuştum ve bırakma sürecim gerçekten çok ama çok kolay olmuştu. bu sefer de, bırakmak istiyorum adlı filmi izledim. hatırlarsınız, bir aralar sinemalarda ücretsiz oynatılmıştı. bununla birlikte allen carr tekniğinin filmini izledim. iki film de, başta bahsettiğim kitabın paltosundan çıkma, başlıca tavsiyem kitabı okumanız. ama: -sigara bağımlığının; esrar, eroin, kokain gibi bağımlılıklardan hiçbir farkı olmadığını kabul etmezseniz -söndürdüğünüz son sigaradan sonra bir ömür boyunca başka bir sigara içmeyeceğiniz fikrini özümsemezseniz bu saydığım teknikler ve filmler hiçbir işe yaramaz.
unutmayın; her devrim sancılıdır. ve bu devrim de kolay olmayacak. gelin; kendinize bu iyiliği yapın.