sözlük bünyesinde yüz yüze görüşebilme şansını elde ettiğim kişilerden kendisi. ama bu yüz yüze görüşmeleri meta sözlük'ten beri düzenlediğimiz hemen her istanbul zirvesine gelmesine borçluyuz elbet. gel gör ki bunca zaman geçmiş, daha kendisine methiyeler düzdüğüm bir nick altı daha yazmamışım. aslında yine yazmayacağım. yalın gerçekleri olduğu gibi anlatacağım...
ilk görüştüğümüz zirve oldukça erken başlayan bir zirveydi. gençler erken buluşmuş, biz daha az genç olanlar sonradan gelmiştik... (yaşlı demeyeceğim) o ise genç bireylerden sonra bizimle zirveye devam eden grupta yer alıyordu. kafasında tuhaf bir şapka, dik dik laflar, gözler bir tuhaf bakıyor falan... kim ulan bu zibidi diye içimden geçirmedim dersem yalan olur. geçirdim yeminle.
o zirve öyle bir şekilde geçti gitti. unutuldu, mazide kaldı. üzerinde çok düşünmedim. sonra bir sonraki zirve geldi. buyucu yine orada... bu sefer değişmişti. daha böyle sıcaktı. gözleri daha sıcak bakıyordu insana. demek ki şapkadanmış diye düşündüm o hissettiğim soğukluğun sebebi. ve sevdim adamı. öyle böyle değil. hani brad pitt gibi çocuk manasında değil yani. böyle daha sempatik bir sevgi türü. bu mevzuya hiç girmeyecektim... neyse... ehem.
şimdi nick altına methiye düzmeyeceğim yine. ama kendini sevdiren bir adam kendisi. valla bak. ki ben zor severim. zor beğenirim. misal kadınlar arasında sadece nefes alanlara ilgi duyuyorum. erkekler arasında da sadece brad'e. belki biraz da eric. ve benzerleri. konu dağılmasın. yani çoktan dağıldı da, daha fazla dağıtmayayım.
adamın methiyeye ihtiyacı yok. baştan beri gevelemem o yüzden. olduğu haliyle yeterince iyi. elbette benim gibi mükemmel bir varlık olması olası değil ama yine de idare eder...