Şahsen benim kendi kendime konuşma nedenim bu. Sohbetim artık ne kadar güzelse kendimi sohbete kaptırmış buluyorum kendimi. Bir bakmışım jest ve mimikle konuşmaya başlamışım.
İç mekanda sorun olmuyorda dış mekanda da aynısını yapıyorum. Yolda yürürken, kantinde, ekmek alırken...
Beni gören yaşlılar “ vah vah yaşı da çok genç, aklını yitirmiş, yarabbim sen şifa ver “ bakışı atıyorlar. Nispeten genç olanlar ise “ napıyor bu mal “ bakışı atıyorlar.
Halbuki ne alakası var kardeşim biz o esnada insanlığa bir kurtuluş yolu buluyoruz.Ne delirmesi, ne mallığı?
Büyük düşünürler ile aynı kaderi paylaşıyorum. “ deli muamelesi “ görüyorum.