1. 'e ait bir şiirdir, "Öyle uzun ki dünya;/katlanmaya, kıvrılmaya, açılıp çarşaf olmaya./Mümkündür yol yapmaya bir ömür, yol almaya."


    Ruhumdaki sabır, kalbimdeki aşkla kurdum
    kor dantellerden bu yolu, ormanın altına
    yeter ki oku onu.

    Senin gördüğün ağzımın kenarında duran dua,
    ben ayaklarımın altındaki toprağa, döktüğüm
    gözyaşına inandım. Öyle uzun ki dünya;
    katlanmaya, kıvrılmaya, açılıp çarşaf olmaya.
    Mümkündür yol yapmaya bir ömür, yol almaya.

    Ah! yine de yolumdaki kederi kimse bilmesin,
    büyüsün, genişlesin, dolansın ömrümü;
    kapısı kapalı çoktandır, penceresi dargın.

    Kim anlayacak bu kor işaretleri?
    Kimsenin dilinden okunmasın içimde ufalan.
    Ovada ve dağda saklı bir mavi için
    düştümdü yola. Benim de yaban bir çığlığım vardı,
    çok zaman oldu, teslim ettim onu rüzgara.

    Kışa girdik kıştan çıktık
    ama değişmiyor insan
    karınca duası diyorlar ördüğüm yola.

    (Yeryüzü Halleri'nden)
    #11412 ma icari | 8 yıl önce
    0şiir