yüzümdeki maskeyi unutup markete gitmem, farketmeden işimi görüp eve dönerdim lakin sebze reyonlarına konulan ayna sağolsun bana orda çıplak okula gitme kabusu kıvamında bir utanç yaşatmıştır, kendimle göz göze geldiğimde gördüğüm şeyin bembeyaz yüzlü çirkin bir adam değil de sevimli hayalet casper olmasını umdum, dizlerimin bağı çözüldü düşeyazdım sonra durdum düşündüm içimde sürekli aynı tekrar: napcam napcam napcam... yapcak bişey bulamayınca hiçbir şey yokmuş gibi marketi gezdim alıcaklarımı aldım kasada ödemeyi yapıp eve döndüm