-
1
aslında iskandinavca nın bir lehçesidir. öyle ki isveçce ile arasındaki fark, bizim urfa ağzıyla kütahya ağzı arasındaki fark kadardır. lehçe bile denmez.
iskandinavca'nın eski hali ingilizce'nin kök dillerinden biridir . bu nedenle bir norveç'li için ingilizce öğrenmek, kendi diline fransızca kökenli sözcükler eklemekten belki biraz daha zordur. zaten sekiz yaşında çocukları bizim hazırlıktan çıkmış halimizden iyi ingilizce konuşur. ayrıca (bkz: anglisc)
norveçce de zamanında dilde sadeleşme hareketi yaşamış, dildeki danca etkisini kırmak için dil kurumlarınca çalışmalar yapılmışmıştır. sonunda nynorsk denilen "öz norveçce" doğmuştur. kırsalda daha yaygındır. nynorsk'un yazım kuralları farklıdır ve öğrenciler erken yaştan itibaren bokmål denilen resmi norveçce ile nynorsk denilen öz norveçce arasında seçim yapıp eğitimlerini ona göre alırlar.
alfabesi bizdeki "ö" (ø) sesini de içerir. bununla beraber i ile ü arasındaki bir seslerini yazmak için "y" harfini kullanırlar. "o" yu "u", "u" yu "ü" okurlar. "o" sesini ise å ya da eski matbaa kurallarına göre "aa" diye yazarlar. sanırım alfabelerindeki en abes harfler, yalnız ingilizce'den geçmiş az sayıda sözcüğü yazarken kullandıkları atıl "q" ve "x" harfleridir.
norveçce'nin cümle vurgusu tersten okunmuş ingilizce gibidir, şarkıyı andırır. sözcüklerde ilk hece sonunda vurgu yaygındır.
tümünü göster