6. sınıftayken Türkçe dersi hocamız gerçekçi bir hikaye yazın diye ödev vermişti ve herkes ödevini sınıfta okuyacaktı. Her kelimesini hatırlamıyorum ama şöyle bir şey yazmıştım: '' Hüseyin, Özge'ye onu çok sevdiğini söyler ama Özge utanarak hiçbir şey söylemez ve ayrılır hüseyinin yanından. Aynı gece Hüseyin, arabasıyla şarampole yuvarlanır ve ölür. Sabah uyandığında bunun haberini alan özge de intihar eder.'' Hikayemi anlattıktan sonra ''bu hikaye belki gerçekten yaşanmıştır, belki yaşanacaktır, belki de hiç cesaret edemeyeceklerdir'' demiştim ve bizim sınıfta ikişer tane özge ve Hüseyin vardı. Hikaye bittiği gibi öğretmen de dahil herkes gülmeye başladı. Bu dörtlü beni ayrı ayrı yakaladı ve sorguya çekti dersten sonra. Hiçbirine söylemedim onu hangi Hüseyin veya hangi özgenin sevdiğini, söz verdim dedim. Okulu bitirene kadar ne zaman canımız sıkılsa bu dörtlüyle uğraştık sınıfça. Benim itirafı ise bu dörtlüye. Hiçbiriniz birbirinizi sevmiyordunuz bildiğim kadarıyla, her şeyi pislik olsun diye yaptım ve ben hiçbirinizi sevmiyordum. Pişman değilim.