I)
üniversiteyi bıraktığım yıl evin penceresinden dışarı bakıyorum, herkes giyinmiş boyanmış sabahın kör vakti arabayla, yürüyerek, bekleyerek biryerlere yetişmeye çalışıyor. simitçi geçiyor, onun da işi var. benim yok.
aradığım insanlar işte ya da derste. sabahın körü dikilen tek işsiz benim herhalde.
II)
ikinci işsilik dönemimde bir nedenle herkeste para var. herkes çok meşgul. cep telefonları yenileniyor. babadan biraz bulan araba yeniliyor. takım elbiseler, akşam akşam çalan telefonlar. milletin toy ve mal zamanı çok mutlu oluyorlar aranıyorum diye. kaç senelik arkadaşlarım yanımda "ya sonuçta biz para kazanan adamlarız, malın iyisini alırız, ufak hesaplara gerek yok" diye bastıra bastıra konuşuyorlar. ya da bana öyle geliyor.
III)
artık şehir de değişmiş. iki ay ucu ucuna yetecek bir para, sona cücük var. ev arkadaşım inanılmaz idare ediyor. ki herifle bir yıldır bile tanışmıyoruz. sonunda başka şehirde iş bulup, büyük kıyağı nedeniyle neyim var neyim yok herife bırakıp uzuyorum.
dersler:
i) yeni işini garantileyip sözleşmeye imzayı atmadan asla işten çıkma. kendini işsiz bırakma.
ii) düzenli olarak sürekli iş ara. piyasayı bil. işler boka sardığında inanılmaz bir avantaj sağlıyor. ayrıca çalışırken iş bulmak daha kolay.
iii) Ne olursa olsun, gerekirse hiç dışarı çıkmamak, bir öğün az yemek pahasına maaşın %10'unu kenara ayır.
