en mutsuz anlarımda suratıma kocaman bir gülümseme takınıp baktığımda beni iyileştirdiğine ve gerçekten mutluluk verdiğine inandığım eşya. oysa aynaya bakıp kendimi izlemekten zerre keyif almam, saçımı taramak dışında kendisiyle bir ilişkim mevcut değildir ama kendimle her göz göze geldiğimde gülümseme zorunluluğu gibi bir kural koyduğum günden bu yana beni hiç üzmedi, sağ olsun. başlangıçta sahte dahi olsa o gülümseme bir yerden sonra gerçeğe dönüşüyor, vücudun da zihnin de mutlu ve huzurlu hissetmesine yardımcı oluyor. deneyiniz, iyi geliyor...