bu başlık kişiye özel bir başlıktır
  1. Sokaklarında seni aradım o köhne şehrin, her taşın altına baktım, her su birikintisine. yüzlerine baktım anlamsızca insanların, o yüzlerde gözlerini aradım, hüzünlü gözlerini, Hayır, kimse öyle hüzünlü bakmıyordu. Kimse gözlerimi anlamıyordu.

    Her sese döndüm sonra, her fısıltıya, hayır, hiçbiri senin sesin kadar şefkatli değildi.

    Sonra yağmur başladı, tüm izlerini silmek istercesine bu şehirden. Gökyüzüne baktım, öfkeliydi, tıpkı senin gibi. Sonra anladım ki yağmur izlerini silmeye değil seni bana getirmeye çalışıyordu, Senin gökyüzünü bana taşımaya. Dokundum damlalara yüzüne dokunur gibi, biraz da ben yağdım hıçkıra hıçkıra bu şehre.

    Yokluğun bile güzel kokuyordu toprağa karışarak. Sonrasıysa bildiğin gibi, hep aynı derin hüzün...

    #109182 petra von kant | 6 yıl önce
    0kişiye özel