1. 'a ait bir şiirdir,


    sen hainsin hasan, hasan sen
    ölüler evlerden morga
    morgtan mezarlara giderken
    hasan
    kendini mavi sanıp
    masmavi sanıp
    mavinin uzak bir kıyısında
    büyük gürültünün tam ortasında
    hasan sen
    açların kanı pompalarla çekilirken

    çıktığın yerdeki orman
    aslında denizden almıştır sesini
    kararmış bir toprağın bitki örtüsü
    kederlendirir baktığın suyu
    içtiğin suyu nemlendiremez bile
    hayatın hain bir ayraçtır
    katıldığın konuya
    hasan

    hasan, mutluluktur senin adın
    nasıl oluyorsa o anlamda
    bir gün ısıtılmış bir tabakta
    bir gün serin bir yatakta
    kanların ve mutsuzluğun sağladığı
    hasan
    o nasılsa işte, mutluluktur

    hasan, hasan oğlu hasan
    yarım dönmeli ve doğuya bakmalı
    güneştir sabahı çağırır
    ışık tutar geceye
    alacakaranlığın küçük hüznü
    öfkeye dönüşür bir yürekte
    kamçı parlar
    alacakaranlığın küçük hüznü
    yapışır bir ağacın köklerine
    köklerine hasan,
    emzirir onu.

    hasan, sonuncu hasan
    sözgelimi mustafa'nın kardeşi olan hasan
    ölülerin de gözleri vardır hasan
    beyaz da çirkin olabilir
    sakindir uzay ve karnı toktur
    her şeyi hazırlamıştır
    beklemekten başka yapacak işi yoktur
    sen hasan
    sen hasan
    senin hiç başka işin yoktur
    mutluluktan başka
    mutlu ol hasan
    #10751 ma icari | 8 yıl önce (  5 yıl önce)
    0şiir