1.sinif 2.siniftaki öğretmenim hic sevmezdi beni, ben de onu sevmezdim, bana katkısı olmayan, sürekli azarlayan biriydi, bes yaşındayken okuma yazma toplama çarpma bolme gibi şeyleri öğrenmiştim zaten, okula gazete okuyarak gelen bir manyaktim zaten, hoca ben soru sorunca çıldırırdı, arkadaşlarının kafasını karıştırıyorsun diye bir de puanımı kırardı üstüne, daha iyi olduğum çocukların altına itildim zorlama ile. 4 yaşında iken üst komşunun kızınin peşine takılıp derslere giren bir afacandan ders dinlemekten nefret eden birine dönüştüm iki senede, sonra 3.sinifta cok guzel bir hocanın eline geçtim, gerçekten benim sınırlarimi farketmisti ve beni sonuna kadar. Beşinci sınıfta sayesinde girdiğim matematik olimpiyat sınavında altın madalya aldım, sonrasinda tayini çıkıp ayrılması ile çöküş dönemine geçtim tekrardan, bildiğim konulari dinlerken uyuklar kalirdim (beşinci sınıfa kadar sekizinci sinifa kadar olan konuları bana özelde anlatmıştı sayın hocam) o yanımda olsa belki hayatım farklı olurdu, belki daha güçlü bir öğrencilik hayati yaşardım lakin olmadı, o hocamı unutamadım, arada gider elini öperim hala
Not:ders çalışma aramda yazdım, yazım hatalarim varsa affola