asketizm: ölüme kadar, tanrı yolunda kıt kanaat yaşama isteğidir basit tanımı ile. az uyumak, az yemek, rahatsız yerlerde uyumak, gösterişi bilmemek. az konuşmak insanlarla. yarım ve az ile geçinebilme, bundan hoşnut olabilme hali. dünyaya ait olanla iletişimi kesen asketik yaşam, tanrı için çabanın esas olduğu bir öz-yaşamdır. çileciliktir, ahiret asketizmi.
''Asketizm doğal zevkler ve hazzının peşinde koşmanın karşısındaydı. Çünkü bunlar, insanın düzenli ve metodik yaşantısını bozan unsurlardı. Sadece bunlar değil, böyle bir yaşantıyı tahrip eden her şeye savaş açmışlardı. Bu ilkeden hareketle Püritenler her türlü sportif faaliyete de karşı çıkmakta idiler. Kralın pazar günleri kilise zamanı dışında bazı spor ve eğlencelere yasal izin vermesine karşı çılgınca savaştılar. Sportif faaliyetler, yalnız Sebt dinlencesinin bozulmasına neden olduğu için değil, ayrıca azizlerin düzenli yaşam biçimlerinden isteyerek ayartılmalarına yol açtığı içindi de zararlıydı. Sporun, yalın zevk aracı olması, ya da boş gurur, ham güdü ya da akıl dışı kumar zevkini uyandırması, doğal olarak, kabul görmüyor ve şiddetle karşı çıkılmasına neden oluyordu. İnsanı mesleki uğraşıdan uzaklaştırdığı gibi dinsel hayattan da uzaklaştıran içgüdüsel hayat zevki, kendini “senyör”lere ait spor olarak ya da ortalama insanın dans salonlarına ya da meyhaneye gidişi olarak tanımlasa da, püritenlere göre akıl akılcı asketizmin düşmanı idi. Dünyevi asketik protestanlık mülk sahibi olmanın verdiği doğal zevke var gücüyle karşı çıkmış, tüketimi, özellikle lüks tüketimi sınırlamıştır. Buna karşılık, mal kazancını, psikolojik olarak geleneksel ahlakın yasaklarından kurtarmış, kazanç uğraşısının zincirlerini koparıp bunu yalnız yasal hale getirmekle kalmamış, ayrıca doğrudan doğruya Tanrı’nın isteği olarak görmüştür. Bedensel zevklere ve dünyevi mallara olan bağlılığa karşı savaş, akılsal kazanca karşı bir savaşımdır. Bireylerin ve toplumun yaşam amacı olarak Tanrı tarafından istenen ussal ve yararlı kullanım onaylanırken, usdışı kullanım, her şeyden önce, feodal duygular açısından son derece doğal olan bedensel putlaştırma ve lüksün yerilen dışa vuran biçimi olarak değerlendirilmesi ile açıklanır.''