seyf'in türkçesi kılıç. ateşli silahların icadından sonra kılıçlar yavaş yavaş savaş meydanlarındaki önemini kaybetti. bir zaman sonra da belirli rütbelerde bulunan askerlerin resmi üniformalarının mütemmim cüzü, bir tür sembol haline geldi. seyfiye de bu rütbeli sınıf için kullanılan bir terim haline geldi. son dönem osmanlı padişahları saraylarından çıkıp ordunun başında yer almadıkları, fiilen savaşmadıkları halde cülus töreninden hemen sonra kılıç kuşanırlardı. (bkz: kılıç alayı)