mimarı william james smith olan yapı 1852 yılında askeri hastane olarak hizmete açılır. daha sonra 1860'lardan cumhuriyetin ilanına kadar askeri kışla olarak kullanılır. yapı şu and istanbul teknik üniversitesi'nin mimarlık fakültesi olarak hizmet vermekte.
ilk defa karşıma çıktığında 8 yaşındaydım. o yıllar yapılan doğalgaz hattı kazıları nedeniyle, hemen önünde arabamızın tekeri yarılmış ve çok ciddi bir kaza yapmıştık. işte o zaman bu bina aklıma kazındı. gel zaman git zaman, gittiğim lisenin servisi dönüş yolunda 7 yıl boyunca bu binanın önünden geçti. bakardım lise forması içinde. eh, çocukluktan gelen bir dehşet de var tabii. sonra oldu sene 2001; ben bu binada öğrenci oldum. mimarlığa girdiğimi öğrendiğim gün gidip içine girdim, bana senelerce bu kadar itici gelen binanın. koridorların genişliği ilk önce ürküttü. hele ki tavanların yüksekliği. sanki kaybolmuştum o yapının içinde. sonra birkaç dakika içinde alıştım. dolaştım sonraki 5 yıl boyunca evim olacak binayı. ve soğuk taş yapısına rağmen her adımda biraz daha ısındım.
hayatımın en mutlu iki yılını geçirdiğim biricik okulum oldu bu bina. gözümde ne kışla ne de hastane olarak canlanabilir bu bina. istesem de olmaz. böyle negatif anlamlar yükleyemem bircik okuluma.
ha bir de öğrencileri arasında planının çok karmaşık olduğuna dair bir geyik vardır; hala anlamdım.* özlerim o güzel yılları zaman zaman. gün gelir, türkiye'deysem, çat kapı komşuya gider gibi giderim,öğrencilik yıllarındaki mohawk saçtan olacak, güvenlik görevlilerinden hala hatırlayanı var. kolay mı çok anım var bu binada. mesleki olanları geç, ilk öpücük gibi çok özel olanlara kadar.
çatıda terasa uzanıp çayımı; öğrencilik zamanı gibi hazırlıklıysam vodkamı yudumlarım gittiğimde. acele etmeden. proje günlerini seçmeye çalışırım gidersem. yoksa boş çatılara bi halta benzemez. sırf öğrenciler etrafımda olsun. eski günler yad olsun...
kendimi ait hissettiğim çok az mekandan biri...
kendimi her anlamda özgür hissettiğim...
ve her daim özlediğim...
ve hayatımın en güzel anlarında biri. bahar şenliği 2006. çatıda terasa uzandım. havuza doğru. yalnız. kimse görmedi ama. ben baloncuklar üfledim insanların üstüne uzandığım terastan...