Eski edebiyatın savunuculuğunun bayrak taşıyıcısı olan Muallim naci’nin “göz için kafiye” anlayışının üzerine Recaizade Mahmut ekrem’in “kulak için kafiye” savunuculuğu, abes-muktebes kelimeleri yüzünden çıkmıştır. (bkz: malumat dergisi) nde çıkarılan “buhran-ı kudret” isimli şiir yayımlanır. Söz konusu şiirde -Zerre-i nurundan iken muktebes (bir yerden alınmış) Mihr-ü mehe etmek işaret abes (saçma). Geçen mısralar tartışmayı başlatır. Çünkü son sözcükleri arap alfabesine göre iki ayrı harfle (-se,-sin) yazıldığı için uyaklı sayıklamamaktadır. Bu tartışma eski-yeni tartışmalarında Tanzimat dönemine yeni bir pencere açmış olur. Tartışma gazete sütunlarında ve kitaplarda devam eder.
