sodom'un geçtiğimiz 27 kasım'da çıkan on altıncı albümü. dinlemeyi henüz bitirdim ve thrash metalin sillesini bir kez daha yedim. şu her şeyin vasatlaştığı, köşelerinin zımparalandığı, retro adı altında eskinin müziğinin berbat taklitlerinin yapıldığı bir zamanda seksenlerin thrash metalini bu kadar diri bir şekilde görmek gerçekten de mutluluk verici. özellikle gruptan 1989'da ayrılan blackfire'ın dönüşü yaramış. bu birlikteliğin sonucu olarak grup ilk defa dört kişi/çift gitarla bir albüm çıkarttı ve bunun müziğe olumsuz olarak yansıdığını ya da grubun eski sodom tadından uzak kaldığını hiç düşünmüyorum aksine şahane olmuş. bir de -bahsetmeden geçemeyeceğim- hayatımda gördüğüm en rahatsız bas soundlarından birine sahip bu albümün prodüksiyonunu da grup üyeleri kendileri yapmışlar.
şarkılara gelirsek özellikle nicht mehr mein land, angelripper'in tom arayavari vokalleriyle slayer almanca müzik yapsaydı nasıl olurdu sorusunun cevabı gibi. occult perpetrator gerek introsuyla gerek de sololarıyla kalbimi çalan başka bir cevher. friendly fire ve dinlerken kendimi trump gibi dans etmekten alıkoyamadığım glock 'n' roll da hoşuma gidenlerden. ve albümdeki uzun sayılabilecek genesis xix ve the harponeer şarkıları uzun olsalar da asla can sıkmayan aksine insanın kanını kaynatan parçalar. albüme genel olarak baktığımızda ise venom ve motörhead etkileri kendini hisettiriyor yani demem o ki bu iki grubu seven ve seksenlerin thrash meatline ölen sözlüktaşlarım: dinleyin, dinlettirin.