1. şiiri. Tanpınar şiirlerinde genelde gördüğümüz son mısrada altın vuruşu yapma hali bu şiirde de mevcut.

    mavi, maviydi gökyüzü
    bulutlar beyaz, beyazdı
    boşluğu ve üzüntüsü
    içinde ne garip yazdı...

    garip, güzel, sonra mahzun
    ışıkla yağmur beraber,
    bir türkü ki gamlı, uzun,
    ve sen gülünce açan güller.

    beyaz, beyazdı bulutlar,
    gölgeler buğulu, derin;
    ah o hiç dinmeyen rüzgar
    ve uykusu çiçeklerin.

    mor aydınlıkta bir çınar
    veya kestane dibinde;
    mahmur süzülen bakışlar
    ikindi saatlerinde...

    birden gülümseyen yüzün
    sabahların aynasında
    ve beni çıldırtan hüzün
    iki bakış arasında.

    kim bilir şimdi nerdesin?
    senindir yine akşamlar;
    merdivende ayak sesin
    rıhtım taşında gölgen var.
    #229931 tuhaf | 4 yıl önce (  4 yıl önce)
    0şiir