başta fizik olmak üzere birçok bilim dalında karşımıza çıkan teori.
1660'larda fiziğin hareket konusunu inceleyen, dinamik hakkında yasaları ortaya koyan isaac newton diferansiyel denklemleri kullanarak hareket yasalarını açıkladı ve iki cisim problemini ortaya koydu.
1800'lerin sonlarında fizikçi ve matematikçi henri poincare güneş sisteminin kararlı olamayacağını, çünkü bu sistemdeki her cisme ait başlangıç şartlarının eksiksiz ve hatasız olarak ölçülemeyeceğini gösterdi. bu meşhur problem üç cisim problemi olarak tarihe geçti.
1920'ler ve 1950'ler arasında fizikte nonlineer salınıcılar çalışmaya başlandı, bunların mühendislikte uygulaması olan radyo, lazer, radar teknolojisi ortaya çıktı.
1950'lerde bilgisayarlar ortaya çıktı. bilgisayarlar sayesinde bu modellemeler bilgisayar ortamına aktarıldı, işlemler oldukça hızlandı.
1960'larda matematikçi edward lorenz, mit'de meteorolog olarak çalışırken bir sistemin başlangıç şartlarındaki ufacık bir değişiminde sistemin tekamülünde büyük ve öngörülemez neticeler doğuracağını gösterdi.
1975'te ise biyolog robert may, kaos teorisinin biyolojide de olduğunu gösterdi. benoit mandelbrot, kaos teorisi için oldukça mühim olan fraktal mefhumunu öne sürdü.
1978'de mitchell feigenbaum, kaos teorisinin cihanşümullüğünden ve kaotik sistemlerdeki ortak özelliklerden bahsetti.
1980'lerde kaos popülerleşti. teorinin ampirik olarak da delilleri ortaya çıkmaya başladı.
1990'larda kaos teorisinin mühendislik ve teknolojide uygulamaları yaygınlaşmaya başladı.
2000'lerden günümüze ise teori oldukça farklı bilim ve uygulama alanlarında yer buldu.