yurtdışı derken kastettiğim tabii ki türkiye dışıdır. avantajları da vardır, -eğer kenya'da bir elmas madeninde işçi olarak çalışmıyorsanız- dezavantajları *da.
almanya için konuşmak gerekirse;
yılın 4 haftası ücretli izniniz olur. bunu ister türkiye'ye gidip euroları ezmek için kullanın, isterse evde kalıp keyfini çıkartın. he iznin güzel tarafı da şu: bazı 3. dünya ülkelerinden farklı olarak, işvereniniz tarafından iş hakkında aranmazsınız, rahatsız edilmezsiniz. hatta yalnızca izin günü değil, mesai saatleri haricinde de geçerli bu durum.
asgari ücret brüt olarak 1536€'ya denk geliyor şu an. ama ben daha asgari ücret alan kimseyle tanışmadım. şu hor görülen bisikletli kuryeler bile 3 günde asgari ücret'in * tamamını çıkartıyorlar. yani insanlar güzel güzel okul okuyup buraya kuryecilik yapmaya boşuna gelmiyorlar. insanları ezerken dikkat edin diyorum, haftalık market alışverişi sizin maaşınızdan fazla olabilir.
sağlık sigortası için de, zaten zorunlu sağlık sigortası var almanya'da. naparsanız yapın, isterseniz beyin nakli olun; yine de ücret ödemeden çıkarsınız hastaneden. tabii söylemeye gerek duymamam lazım ama, operasyon sağlığınız için gerekliyse. gerçi bu sağlık hizmetinin karşılığı da sizden aylık sabit bir ücret olarak kesiliyor. siz kendiniz sağlık kasasına bu parayı ödüyorsunuz. bedava sağlık hiçbir yerde yok (söylense de yok*).
buraya çalışmak için gelmek isteyenlerin gelebileceği birkaç özel yol var:
mavikart: eğitim gördüğünüz alanınızda olmak üzere yıllık en az 56 bin€ brüt maaşla bir işe alınmanız gerek buna sahip olmanız için. iş aramayı türkiye'den ya da iş arama vizesiyle gelip almanya'dan da yapabilirsiniz.
gerek kısa bir sürede, kendi alanınızda iş bulma gerekliliği olsun, gerek 56 bin€ gibi yüksek bir maaşla iş bulma zorunluluğu olsun; mavikart biraz daha zor bir süreç. diğer yolu ise eğitim yolu ile gelmek. onu da zaten yurt dışında yüksek lisans yapmak/#195448'de bahsetmiştim.
yeteneklerini, iş gücünü sömürtmek istemeyen herkese yol göstersin diye açtım bu başlığı. eğer diğer yurtdışında çalışan yazarlarımız da katkı yaparlarsa ortaya güzel bir veritabanı çıkar gençlerimiz için.
ortadoğu ülkeleri pasaportlu insanların birinci hedefinin türkiye, türkiye gibi 3. dünya ülkelerinin ise birinci hedefi avrupa olan, memleket dışında iş tutma hayaline verilen genel ad.
hayal diyorum, çünkü;
günümüzde, türkiye'de yetişip de gurbette en kolay iş bulabilecek sektör, yazılımcılık. hal böyleyken bile, pek kolay değil artık. pandeminin getirdiği global krizden mütevellit, azalan avrupa nüfusu yeni iş gücüne ihtiyaç duyuyor fakat, bunu yaparken, kendi vatandaşlarının dışında da bir kontrolsüz üreme istemiyorlar açıkçası. zaten ülkelerin genel manada göçmen politikasının değişmesinin bir numaralı sebebi bu. yoksa radikal islamcı, cihatçı sorunları da elbet buna engel fakat, en nihayetinde, söz konusu ülke, önce kendi vatandaşını düşünmek zorunda.
anti parantez, bir ülkenin önce kendi vatandaşını düşünmesine milliyetçilik diyebilirsiniz ama tatlı su humanizmi kasıp ırkçılık diyen olursa ağzına hamam terliği ile vururum. sjw faşizmi yapmaya gerek yok. (@namik kemal cümle içinde kullandım olm, telif ödemem bak)
şahsi olarak benim de birkaç kere elime fırsat geçti, ama kimi zaman benden ötürü, son 1 senede ise benim kontrolüm dışında gelişen durumlar dolayısıyla, konjonktür buna müsait olmadığından, olamadı. ne meslek, ne eğitim ne de heves yetmedi yani.
şimdi açıkçası, burada parayı bir şekilde vurup ya da menkul varsa onu satıp, x ülkede iş kurup yatırım yaparsanız, en kolay böyle yerleşirsiniz. ama insan tabi düşünüyor. o para varsa, neğen gidem diye. benim yok öyle bir menkulüm. ben giderdim olsa idi.