reese 'in derinlerden, kısık kısık gelen sesi, arada bir attığı küçük emrah bakışları;
harold 'ün sürekli her olan biteni ilk kez duyuyor gibi gözleri büyütüp şaşkın şaşkın bakması;
shaw 'ün, reese 'in ikizi gibi derinden konuşması,
root'ün vücut dilinin iticiliği...
aslında diziye ilk etapta bu sebeplerle fazla dikkat etmedim. sonra sonra root dışındaki tüm karakterlere ısındım. garip bir sihri var yani dizinin. oyunculuk tarafında salakça bir sorun olduğunu düşündüm ben hep dizinin, ama yok gibi de.
tek gerçek karakter fusco 'ydu be...
uzun yıllar boyunca, en sevdiğim diziler sıralamasında ilk 3 içinde yer alacak hiç kuşkusuz.
lost dizisinden tanıdığımız michael emerson'nin iki başrolden birini üstlendiği (harold finch), (kötü oyunculuğu nedeniyle -yüz ifadesi her durumda aynı- diğer başrol oyuncusunu anmıyorum) polisiye-macera sayılabilecek, sadece iyi bir başlangıç yapabilmiş dizi. Michael Emerson'in bir daha böyle kötü bir yapımda yer almayacağını umuyorum. boş zaman ÖLDÜRMEK için izlenebilir dizi-belki ama izleyicisi var mı-var.
sezon 4 bölüm 6 da kurban pozisyonundaki walter 'ın, bölüm sonunda john'a, siyah takım elbiseli adam hakkında anlattıkları feci şekilde "dark knight" çağrışımı yapınca, kafamı kurcalayan bu soruna cevap bulabilmek için kadrosundaki isimleri tekrar kontrol etmiş ve jonathan nolan ismini görmemle minik bir aydınlanma yaşamıştım. siyah takımlı john mitinin yaratılış felsefesinin arkasında, dark knight esinlenmesi olmuş olabilir diyorum.. Bu da böyle bir anımdır.
jim caviezel 'ın sürekli kısık sesle konuşmasına uyuz olurdum ki, sezon 4 bölüm 6 da yardim ettikleri kurban walter, durup dururken john'a dönüp "sesini nasıl öyle yapıyorsun" diye sorunca kopmuştum. adamlar da farkındaydı demek..
bilim kurgu, suç, drama, gerilim tarzı televizyon dizisi olarak tanımlansa da benim için muhteşem kurgusu olan zeka, bilim ve ahlak dersi veren bir şaheser. (bkz: michael emerson ) dizide harikalar yaratıyor. insanın ne kadar özellikli, donanımlı olduğunu ve de asla irrelevant sayılamayacağını anlatan dizi. izlerken ve soundtracklarını dinlerken verdiği zevk ve beyin yakan türden senaryosuyla gönülde taht kurmuştur.
bazı devletlerde halihazırda sokaklarda, binalarda varolan kamera lar ve alıcı lar sayesinde kullanılan yüz tanımlama /algılama (face recognition ), ses tanımlama /algılama (voice recognition ), parmak izi tanımlama (fingerprint comparison ), ve eşleştirme (matching ) sistemlerinin nasıl kullanılabileceğine ve aslında hiç bir şekilde kimsenin zamanımızın teknoloji si ile artık gizlenemeyeceğini gözler önüne seren dizidir. gerçek hayattan tek farkı teknolojinin kullanımı bu dizide yardım amaçlıdır. diğer polisiye dizilerdeki gibi, olmazsa olmaz bir bilgisayar kurdu , bir temizleme makinesi bir de olayları yumuşatmak adına vicdanlı temizleme makinesi bulunur. dizinin konusuna göre sistem tehlikede olanı bulur, kahramanlarımız bu kişiyi tehlikeden uzaklaştırmak için yukarıda saydığımız sistemlerden yararlanır, karşılarına çıkanı ara ara öldürür ve tehlikeyi yok etmeye çalışır. bölüm kaçırılsa bile kaybedilecek pek konu yoktur. bu yüzden sürükleyici ve izlenesidir.
her dizide olduğu bu dizinin havalı karakteri sanıyorum ki amy acker’ın canlandırdığı rahmetli root’tur. kendisinin gerek ekibe girişi, gerek ekipten çok the machine ile olan sıra dışı ilişkileri olağanüstüdür. ölümü sonrasında the machine’nin ses kimliğini çıkartıp kullanması, ahlâk hocası harold finch’ten sonra takdirini kazanan kişi olduğunu göstermektedir. hayranları tarafından oluşturulan detaylı fandom sayfası da izlerken ne denli şeylerin kaçırıldığını gözler önüne sermektedir. dizinin bu kadar erken sona ermesinin sebebinin hem izlenmeme kaygısı hem de yapımcılarının başka dizi projelerinden kafalarını kaşıyamamasından dolayı diye düşünüyorum.