Erkin en yüksek statüdeki babadan (örneğin tanrı) başlayarak diğer babalara (kral ya da aile babası gibi) bölüştürüldüğü, hiyerarşinin baba tekelinde olduğu toplumsal sistemi anlatmak için kullanılan kavram. İlk kez Antik roma'da görülen bu düzende babaların otoritesi mutlak ve sonsuzdur. Hangi seviyede olursa olsun mülklerin sahibi olarak babalar atanmıştır. Mülk denildiğinde aklımıza sadece mali değeri olanlar değil aynı zamanda kadınlar, çocuklar ve halk da gelmeli. Asli ilkesi:
"tanrı kullarına karşı neyse, kral tebasına ve baba çocuklarına karşı odur."
Bu otorite formunun referansı değişebilir. Örneğin orta çağ'da kral gücünü tanrı'dan alıyordu. Bunun yanında Tarih ilerledikçe aile babaları daha çok güçlendi ve bu kez ailenin en yaşlı erkeği hakimiyeti ele geçirdi. Geniş ailelerin uzunca bir süre baskın olduğu bu dönemlerde babaya itaat mecburi ve doğal (olması gereken) sayılırdı. Daha sonra oğullar büyük babanın yetkinlik alanından çıkarak kendilerine daha küçük bir nüfuz ortamı inşa etti. Çekirdek ailelerde de Uzun yıllardır baba ya da koca egemendi.
Okuyanlar hatırlayacaktır; Freud'un İlkel kabile mitinde baba-oğul arasındaki liderlik savaşımını genç erkekler kadınların yardımıyla kazanmıştır. Ataerkinin sürdürülmesinde de kadın, dini kurum ya da önderler ve kolluk kuvvetlerinin işbirliği olmazsa olmazdır.