doğrular, insanın tek başına sahibi olduğu ve kimsenin müdahale edemeyeceği soyut kararlar bütünüdür. her insan kendi yaşamı doğrultusunda kendi doğrularını kendisi belirler. doğrular canlıdır bu yüzden ve yine bu yüzden insan, zamanda ilerledikçe, insanın doğruları değişikliğe de uğrayabilir. toplumun ve yasaların insanlar için belirlediği ve belirleyebileceği tek şey kurallardır; çünkü bu kuralların aksi şekillerde davranılırsa toplumun ve yasaların insanlara uygulayabileceği fiziksel ve ruhsal bir ceza sistemi var. doğrularımızsa bizi biz yapan karar vermişliklerimizdir. burada netleştirmeye çalıştığımız toplumun ya da yasaların bizlere dayattığı kurallar değil kendi kurallarımızdır. kimse dokunamaz onlara. onlar aklımızdadır, yüreğimizdedir.
doğrular konusunda üzerinde en çok düşünülen mesele; mesele hangi konuda kim haklı kabul ediliyor kim haksız kabul ediliyor meselesi ise; kimin doğrusu en doğru, kimin doğrusu kesin doğru meselesi ise; doğrularımızı başkalarının yargılarına-yargılamasına göre yaşatacak ya da öldürecek olursak bizim varlığımızın bir anlamı kalmaz. doğrularımız bizi biz yapan şeylerdir. kendi doğrularımız yoksa bizim bir varlığımız yok demektir.
örneğin, ankara'nın başkent olduğunu biliyorsak bu bilgi bizim için doğrudur. o zaman "bildiklerimiz" "doğru" olmuş oluyor; doğrunun doğru olabilmesi için o doğrunun doğru olduğunu kabul etmemiz gerekiyor; inanmadığımız ya da bize mantıklı gelmeyen şeylere "doğru değil" diyebiliyoruz. bilim söz konusuysa ispatı olan bilgiler "doğru" kabul ediliyor. inanç söz konusuysa ispatı olmayan düşünceler de "doğru" kabul ediliyor. doğrunun bir başka anlamı olan "doğru söylemek" "yalan söylemek" konusunda da bir doğru meselesi var. sonuç olarak doğrunun doğruluğunu aklımızla belirliyoruz, bizdeki bilgi toplamında bulunan netlikler kendimizce-bizce "şu doğru", "şu doğru değil" kararını verebilmemizi sağlıyor.