Mustafa kemal atatürk ve silah arkadaşlarının bizlere bırakmış olduğu en güzel mirastır. Şu günlerde unutturulma politikaları izlensede, biz çocuklarımıza bugün anlam ve önemini anlatacağız.
türk devleti'nin yönetim şeklinin belirlendiği günün yıldönümü.
yarın o kutlu günün 94. yıl dönümü ve 75. yılından itibaren her cumhuriyet bayramını hatırlayan şahsım adına en şerefli bayramlardan biri. cumhuriyet ki, nice zorluk, nice badireden sonra emperyalistlere karşı kazanılan bağımsızlık ve yıllardır hakimiyeti tekelinde bulunduran hanedana karşı elde edilen özgürlüğün tapu senedi. herkese ve her şeye inat, ilelebet payidar kalacak.
efendiler, 94 yıl önce bugün çankaya'daki akşam yemeğinde cumhuriyeti ilan edeceklerini söyleyen atalarımıza layık ve onların emanetlerinin sonsuza kadar nigahbanı olacağız.
Ankara'da Yaşlı bir kadın taksi çağırır taksiciye bir miktar lara verir ve tüm gün onu gezdirmesini ister. Ilk durak Anıtkabir'dir. Takskcinin yardımıyla mozoleye kadar çıkar ve bir karanfil bırakır, "verdiğim sözü tuttum" der. Sonra taksiciye bankaya gitmesini söyler, bir miktar vakit geçtikten sonra geri döner ve kiz yetiştirme yurduna gitmek istediğini söyler taksiciye, peşinede yaşlı bakım evine. Sonra adres mezarlıktir. Mezarlığa gelince taksiciye "tamam sen git beni gelip alacaklar burdan" der. Ertesi gün kadın gazetelerde çıkar "mezarlıkta ölü bulunan kadın" diye.
Mezarlıktaki kadin adalet yılmaz'dir. Türkiye'nin ilk kadın hakimlerinden. Daha ortaokulda okurken Mustafa Kemal okullarına ziyarete gelir ve orada sohbet ederken paşa nasihatte bulunur "muhakkak oku hakim ol". "tamam" der adalet. Paşa teyit ettirmek istercesine "söz mü" der. Adalet "söz" der.
Lise bitince İstanbul hukuk fakültesine gelir, okulunu bitirir, sınavlarını kazanır hakim olur. Eşiyle tanışır evlenir, iki çocukları olur. Önce eşini kaybeder adalet hanım kore savaşında. Sonra oğlu Fransa'da dış işlerinden gorevliyken ermeniler tarafından öldürülür. En son 1999 depreminde kızını kaybeder. Yapa yalnız kalır, ölümün geldiğini anlamış olacak ki son bi ziyaret eder paşasını, bankadaki parasını kız yetiştirme yurdu ve yaşlı bakım evi arasında pay eder ve yan yana yatmakta olan kocası ve oğlunun yanında son nefesini verir.
Adalet Yılmaz cumhuriyet kadınıdır. Cumhuriyetin ve onu getirenlerin sayesinde okur ve hakim olur. Karış karış gezer anadoluyu, çalışmadığı il kalmaz, her yere adalet götürür, aydınlık götürür, ışık götürür. Bilir yaşadıklarının hepsi cumhuriyet sayesinde olmuştur, o yüzdendir ki servetinin yarısını kız çocuklarına bırakır ki nice cumhuriyet kadınları yetişsin.
Mustafa Kemal 29 ekim 1923'de saat 10 da geldiği meclisten gece yarısı 12 de çıkmadan önce mecliste yaptığı konuşmada "Daima sayın arkadaşlarımın ellerine çok samimî ve sıkı bir şekilde yapışarak, kendimi onların şahıslarından bir an bile uzak görmeyerek çalışacağım. Daima milletin sevgi ve güvenine dayanarak hep birlikte ileri gideceğiz. Türkiye Cumhuriyeti mes'ut, muvaffak ve muzaffer olacaktır" demiştir ve ölene kadar da öyle yapmıştır.
1924 Erzurum depreminde bölgeyi ziyaretinde yıkıntının önünde tek başına oturan amcaya "amca kimin kimsen yokmu" diye sorduğunda "iki oğlumu senin emrinle cepheye yolladım ikisi de dönmedi ama olsun biz yoktan bi ülke kurduk, bi cumhuriyet yarattık o da bize yeter" cevabını alır.
Cumhuriyet bu toprakların en güzel miladıdır, bu toprakların gördüğü en güzel devrimdir. Herkese kutlu olsun...
bana çocukluğumu hatırlatan ve özleten, anlamlı bayram.
çocukken okulun olduğu günler "hafta sonu gelsin akşama kadar uyuyacağım" deyip, hafta sonu olunca yine evde en erken biz kalkar; televizyonun başına oturur, vururduk çizgi filmlerin dibine. tekrar okul günü geldiğinde de "bir daha ki hafta sonu kesin uyuyacağım; bu sefer kaçmaz" diyerek, aynı paradoksun içinde bulurduk kendimizi.
hayat böyle çocukken dert sandığımız şimdi ise gülüp geçtiğimiz çocukluk dertleriyle devam ederken, 29 ekim ve nice milli bayramlar gelir çatardı. o hafta okulda sınıf süslemeleri ve yapılacak müsamerelere hazırlıklarla geçen, heyecanlı bir bekleyiş sürerdi. bayram günü ise hepimizin bildiği gibi tatildi. ama öyle bir tatil ki; neredeyse ilk defa sabah erken uyanmak istediğiniz, televizyonun karşısına geçip kumandadan '1' numaralı tuşa basıp müthiş duygularla güzel vakit geçirdiğiniz, en yeni giysilerinizi giyip oturduğunuz yere en yakın stadyumda gösterileri izlediğiniz... diğer tatil günlerinden çok farklı olan harika bir tatil günüydü işte...
şimdi ne trt kaldı ne de o stadyum gösterileri. her şey, gün göre göre azalarak bitti. şimdi ise bu bayramlar öncesinde konuştuğumuz tek şey "yasaklar" oldu. her şeyin eskisi makbul galiba. geçmiş olan ve sizin olan hiçbir şeyden vazgeçmeyin dostlar. cumhuriyet bayramınız kutlu olsun.
19 mayıs 1919'da ulu önderimizin liderliğinde fitili ateşlenen, 29 ekim 1923'te cumhuriyetin ilanıyla son bulan, binlerce şehidimizin kanıyla kutsanmış en büyük kahramanlık destanının sonucudur.
bayrama gittik bu akşam. kadıköy belediyesinin artık gelenek haline gelen fener alayına. yürüyüş suadiyeden başlayacaktı. oradan kadıköy istikametinde göztepe'ye kadar. evden çıkmakta biraz geç kaldık. toplu taşıma imkansız, bütün araçlar dolu, durakta durmadan geçiyorlar. eh dedik o zaman biz de ters yönde yürür korteji karşılarız. yürüyerek göztepe'ye çıktık. oradan cadde boyu yürüyerek korteji karşılamaya gidiyoruz. geçtiğimiz yıllardan farklı olarak bu yıl bağdat caddesine açılan bütün sokaklar polis bariyerleri ve tomalarla kapatılmıştı. en az on tanesini saydım. biraz tedirginlik yarattı açıkçası. ama bir olay çıkmadı. caddebostan civarında karşıdan gelen kalabalıkla karşılaştık. kendi pankartlarıyla ilerleyen stk'lar, okul grupları, herkesin elinde bayrak, biraz çoşkusuz geldi başlangıçta. cadde hıncahınç dolu fakat şarkısız, marşsız, neşesiz bir güruhtu. kortejin tersi istikamette ilerlemeye devam ettik. şaşkınbakkal civarında kadıköy belediyesinin aracıyla karşılaştık nihayet. müzik tesisatı olan yanları ekranlı bir araç. peşinde belediye başkanı ve avanesi. cehapeli olarak bir akif hamzaçebi'yi gördüm. partinin büyüklerinden katılan yoktu. bu grubun peşinde halk. araca paralel yürümeye başladık biz de. coşku buradaydı.
kadıköy belediyesi dersine iyi çalışmış. araçtan kuru kuruya onlarca defa bıktırana kadar onuncu yıl marşını çalmak yerine güzel bir liste hazırlamışlar. kimi zaman gençlerin kimi zaman yaşlıların eşlik ettiği kimi zaman herkesin katıldığı bir şarkı listesi vardı.
aklımda kalanlar:
bir şey yapmalı youtu.be/... bindik bir alamete youtu.be/... sarı saçlım mavi gözlüm youtu.be/... memleketim youtu.be/... ve tabii ki onuncu yıl marşı ile izmir marşı. arada unuttuklarım da oldu.
güzel bir kutlama oldu. katılım geçtiğimiz yıllardakinin çok üstündeydi. cadde kızlarına yavşama umuduyla gelen goygoycu apaçiler hiç yoktu. yaşlılar, tekerlekli iskemleyle gelen engelliler, çokça bebek arabası vardı. güzeldi. yalnız değildik. cumhuriyetimizin 95. yılını kutladık. bir de şunlar kaldı anı olarak.
ibb.co/... ibb.co/... ibb.co/... ibb.co/...
eskisi kadar kıymet görmeyen tüm ulusal egemenlik bayramlarımız arasında tartışmasız en kıymetlisi. şu an bu bayramı ve benzerlerini hor görenler bile bu bayrama sebep olan eylemlerin sonucunda bulundukları mevkilere ulaşabildiler. lakin nankörler yahut sadece körler. adettendir, kutlu olsun.
türk ulusu'nun en yüce bayramlarından biridir. adalet, eşitlik, insanlık, millet olma bilinci, özgürlük, çağdaşlık, laiklik ve medeniyet; her şey bu topraklarda cumhuriyetle kaim olmuştur. cumhuriyet bu topraklarda insanca yaşamanın sigortasıdır.
Ona ihanet edenleri bile insan sıfatına koyup eşit haklar da yaşatan devrimin adı ve ülkemizin 96 yıllık özgürlüğünün bayramıdır.
Buraya uzun uzun döşenecek çok şey var fakat ben bir kaç şey söyleyip kapatıyorum.
Bu ülkenin milli bayramları Mustafa Kemal Atatürk olmadan kutlanmaz. Bu ülkenin tarihinden bahsederken (1881'den günümüze) Atatürk olmadan bahsedilmez. Savaşlar, devrimler, yenilikler konuşulurken Atatürk'ün adı geçmeden konu kapatılmaz. Bu ülkeden bahsederken Atatürk akıllardan çıkmaz !
"ama her şeyi atatürk tek başına mı yaptı? onca asker şehit oldu" diyen ayırt etme ve anlama gücü zayıf arkadaşlar olacaktır. Evet doğru onca askerimiz şehit oldu, fiziksel gücünden ziyade akıl gücünü kullanarak tüm bu başarılar da Atatürk' e yardım eden subaylar, alimler de olmuştur bu da doğru fakat koca bir geçmişten bahsederken yüzbinlerce şehit askerin adını, kafa takımında bulunan her ismi teker teker yazamazsın, söyleyemezsin, fotoğrafını kullanamazsın. Bunun için törenlerde "Atatürk ve silah arkadaşları" diyerek anarlar.
Atatürk tüm bu savaşlarda şehit olan askerlerin, bu ülkeye yenilik ve refah katan tüm insanların tek adıdır. O yüzden bu ülke de her milli bayram Atatürk olmadan kutlanmaz, kutlayamazsın.
Cuma hutbelerinde, belediye tebrik mesajlarında, afişler ve benzeri yerlerde onun adını, fotoğrafını kullanmayarak kutladığın şeyin adı bayram değil ihanettir.
İşgal altındaki vatanın sevenlerince, 1919 yılında başlatılmış bağımsızlık mücadelesinin kazanılarak 1923 yılında ilanından 2 yıl sonra düzenlenmeye başlayan coşkulu şölenler.
"Coşkulu" kısmı maalesef ki bir dizi oyunlarla sadece tanımda bırakıldı.
Daha önce okuduğum bir metinden aklımda kalanlar şöyle: "bir ülkeyi yıkmaya önce milli değerlerini ve liderlerini gözden düşürmekle başlanır". Nereye ait olduğunu bilmeyen toplumlar istenilen yere çekilip sürüklenebilir.
Sokakların, meydanların, stadların rengarenk bayraklarla süslendiği, marşlar eşiliğinde ayakta alkışlayarak geçişini izlediğimiz tören korjerlerinin tüylerimizi diken diken edişinden, yaşça büyüklerin duygularına hakim olamayıp ağladıkları günlerden kulağı ağrıdığı için törenlere katılmayan, stadlarda çocuklar çok yoruluyordu gerekçeleri ile milli bayramların kaldırıldığı günlere kolay gelmedik.
Evet, kolay olmadı. Çok uğraştılar ama görmedik, yeterince tepkimizi gösteremedik, milli değerlerimize sahip çıkamadık. Vatanseverliğin adına, solculuk adı altında ırkçılık diyenlerin peşinden koştuk. Her türlü farklılığı ve zenginliği ile Ulus olmayı becerememiş toplumların ideolojisi mi olurmuş?
6 ilkeyi iyi kavrayabilmiş olsaydık, bırakılmış en iyi rehber nutukta yazılanları anlayabilmiş olsaydık cumhuriyet bayramını günümüzde de gözlerimiz dola dola, gururla, coşkuyla kutlamaya devam ederdik.
bu sene ve bundan sonraki her sene kutlu olmaya devam etmesini dilediğimiz bayram.
biz lisedeyken çok güzel marşlar öğrenirdik, bu tür günlerde söylemek için. şanslı bir nesilmişiz ki büyük önder atatürk'ü bize adam gibi öğreten öğretmenlerimiz olmuş. bugünlerde ise kitap okumayan, okuduğu zaman ise sadece kendi görüşünü destekleyen düşüncelerden başka şeyler yazmadan mesnetsiz sallayanları okuyan gereksiz bir güruh çıktı ortaya. ne yazık ki bunun sonucu olarak ülkede milli ve dini değerlere darbeyi vuran kişi atatürk'müş gibi saçma sapan hezeyanlara kapılanlarla doldu ortalık. oysa gerçekten belgeli ispatlı 2 tane kitabı okusaydılar, ülkede dini de, milliyetçiliği de kimlerin gerçekten ayaklar altında çiğnediğini ve çiğnettiğini görürlerdi.
ALLAH bu ülke üzerinde kötü emelleri olanların önlerine tarih boyunca bir şekilde bir engel çıkartmış ve onlara fırsat vermemiş. demek ki bunca insan boş yere şehit olmadı, bunca gazi boş yere hayatından, vücudundan fedakarlık etmedi. bundan sonra da rabbimin, kim olursa olsun böyle emellere sahip olanlara fırsat vermemesi dileklerimle...
kuranların ruhu gönlü şad olsun. ama hala cumhuriyet kutlaması yapan dostlarımın gerçeklikle bağlarını baya yitirdiklerini düşünüyorum. atatürk'ün ormanına, ağacığına sahip çıkamadık. cumhuriyetini de gözümüzün içine baka baka öldürdüler biz hatta bazen bundan gözümüzü kaçırdık. bu ahval ve şerait içinde hala utanmadan, sıkılmadan cumhuriyet mi kutluyoruz? bu tahlilleri sağlıklı bir şekilde yapmadıkça daha güzel bir cumhuriyeti de, geleceği de asla inşaa edemeyeceğiz.
her yerde her kes boyna atatürk resimleri paylaşıyor. bu mu lan atatürkçülük? boşta gezen cihatçı oluşumların devlette istihdam edileceği konuşuluyor tepelerden. pek bir atatürk, laiklik perverlerin kulakları buna tıkalı. gezi eylemleri zamanı, eylemler 24 saat sürerse hükümetin düşeceğiyle ilgili bir yasa maddesi efsane olmuştu. siz de bu hızla atatürk resmi paylaşırsanız bir kaç saate rahmetli dirilecekmiş.
ee tabii keşke dirilse. hepimizin hayrına olur da, atatürk bizim gibi iki yüzlü ve atalet içinde bir insan değildi. sözünü önce bize sakınmazdı. bu kadar atatürk'ün izinde olanlar da öyle bir durumda peşine düşmezdi. zira atatürk baştan ayağa cesaretin vücut bulmuş haliydi. kurtuluş cesaret ister.
Bu sene 97. yılını kutlayacağımız 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı kutlu olsun hepimize. Atatürk’ün ilan ettiği en güzel bayramlarımızdan, sen merak etme Atam istedikleri kadar unutturmaya çalışsınlar biz yolunda ilerliyoruz.
"Kanla, irfanla kurduk biz bu cumhuriyeti Cehennemler kudursa ölmez nigahbanıyız..."
Efendiler, kan döküp bedel ödediğimiz bağımsızlığımızı, egemenlik yönüyle de taçlandıran bu yönetim biçiminin kabul edildiği tarihin 97. Sene-i devriyesi türk milleti ve türkiye devleti adına kutlu olsun! Tam bağımsız nice bayramlara, İlelebet payidar...