nahit hanim söyledi yine neden babama yazmışım da anama şiir döktürmemişim kaç kere yazdım cebimden uçup gittiler ben onyedi yaşında beni yıkayan anneme şiir yazacak kadar şair değilim
karanlık yarım bir cümle bir kedim vardı gece gündüzleri dolaşırdı dünya zâten bir balgam evren içinde verev öksürerek öğürerek insana benzeyecek sonunda kalın gözlükleriyle işe gidiyor her sabah hıyar oğlu hıyar