insan, hayvan, bitki gibi canlıların yaşadıkları ortamı daha işlevsel kullanabilmeleri için, etkileşimde oldukları cansızları belirli kalıplara sokarak kullanımlarını kolaylaştırmanın yollarını aramak, bunları standardize etmek vs gibi işlemlerin barındırılmasıdır.
basite indirgediğimizde ise, günlük yaşamdan örnekler verirsek, oturduğumuz, yattığımız, içinde barındığımız vs araçları, boyut ortalamalarımızın alınmasıyla en düşük standardını bulup, o şeylerin bu standartların üstünde yapılması gerektiğini belirtmek ve bunları standartlaştırmak olayı. dışardan bakıldığında bir sandalye; arkalığı, oturma alanı ve ayakları olan bir eşya gibi görünebilir. ergonomiye göre ise bu eşya, oturma alanının genişliği, sırt yaslama alanının genişliği ve yüksekliği, ayaklarının yerden yüksekliğinin ortalama insan yapısına göre ayarlanmasıdır. böylece farklı boyuttaki kişiler bile otursa, o eşyadan aynı rahatlıkta olmasa da, aynı ölçüde yararlanabilirler.
bu ölçüler genellikle ortalamanın en düşüğünden (yükseğinden) alındığı için, bazen en yükseğinde (düşüğünde) olan insanların ihtiyacını karşılayamayabilir. bu yüzden her zaman ergonomiye bel bağlamak doğru değildir. ama ölçüt olarak baz almak, yararlanmak normaldir.
Nesneler için beni çekim alanlarında tutmalarının ilk ve belki yeter koşulu. Dinamik nesnelerde de analog tarzda olanlar ile neredeyse duygusal bağ kurma aşamasına geçiyoruz.