Henry purcell’in dido ve aenas operasında en sevdiğim parça. Kartaca kraliçesi dido, sözünden dönüp kendisini terk eden truva’lı kahraman aenas’a, gemisi kıyıdan ayrılırken söyler bu aryayı. Ardından Dido kalbine bıçak saplayarak intihar eder ve ölmeden önce büyük bir ateş yakılmasını İster. Böylece, uzaklaşmakta olan gemisinden aenas bu ateşi görecek ve dido’nun intihar ettiğini anlayacaktır. Arya’nın bu derece duygu yüklü olmasını, ölürken bile nefret etmek, nefretle dahi sevmek Üçgeninde gidip gelmesine bağlıyorum naçizane.
Sözlerini Şöyle;
Thy hand, Belinda... darkness shades me; on thy bosom let me rest; more I would, but Death invades me: death is now a welcome guest! When I am laid, am laid in earth, may my wrongs create no trouble, no trouble in thy breast; remember me, remember me, but ah! forget my fate. Remember me, but ah! forget my fate