Bir padişah tahta çıkınca yeniçeri ocağında şeker yapılır ve yeniçeri ağası tarafından padişaha sunulurdu.
Gelen şeker önce tartılır. Tartılan şeker 400 gramdan fazla ise anlamı "biz yeniçeriler siz hünkarımıza güveniyoruz" demektir. Yok eğer 400 gramdan az ise, yeniçeriler padişaha güvenmiyordur.
Tartımdan sonra padişahın izleyebileceği iki yol vardır. Padişah ikram edilen şekeri kendi elleri ile alır ve yer ise, "ben de yeniçerilere güveniyorum" mesajını verir. Eğer padişah yeniçerilere güvenmiyor ise, şekeri önce çeşnicibaşına tattırır, sonra kendi yer.
Padişah ve yeniçeri ocağı arasında yapılan bu sözsüz sözleşmeye ithafen akide şekeri denir.
hacıbekir'den alınırdı akide şekeri. cam kavanozlarda renk renk çeşit çeşit. hemen yenip bitmeyecekse evde de hava almayan kapaklı bir kapta tutmak gerekirdi. çünkü hava alırsa nemlenir, birbirine yapışır, tadı kaçardı. bunların bir kısmı şeffaf, bir kısmı mat renkte olurdu. beyazlar bergamot aromalı, pembeler çilek. koyu kırmızılar tarçınlı, sarı olanların içinde kavrulmuş susam taneleri veya fındık parçaları olurdu. sarı ve beyaz karışıklar limonlu, yeşiller nane ve limonlu. kırmızıların rengi hoşuma giderdi ama tarçının yakıcı bir tadı olurdu. o nedenle sevmezdim.