zihnimi boşaltmak, günlük hayatın stresinden uzaklaşmak için bir süre önce severek takip ettiğim ve faydasını gördüğüm rutinim:chef’s table izlemek. türkçesi şef’in tezgahı anlamına geliyor. ismi sizi yanıltmasın sandığınız gibi tipik yemek tarifleri verilmiyor bu belgesel dizide.
şeflerin yemek yapma tutkusunun ardındaki hikaye anlatılıyor. bu tutku sadece yapılan yemeği değil çevresindeki her şeyi güzelleştiren, dönüştüren bir hal alıyor. 4 kuşaktır bademli gelato üreten sicilyalı italyan şefin badem bahçelerinin ranta kurban gitmemesi için gösterdiği mücadele anlatılıyor mesela. ya da budist bir rahibenin budist felsefesiyle yemeği nasıl buluşturduğu, çağdaş sanat ile yemeğin nasıl bir araya gelebileceği, yediklerimizin yedikleri de önemlidir düşüncesiyle bir köyün kasabanın aynı zamanda üretim sürecindeki yer alan herkesin hayatının nasıl değiştiği, öyle bir şey ki basit bir bezeyi en mükemmel hale getirmek için binlerce kez deneme yapacak kadar tutkulu olmanın ardındaki hikaye anlatılıyor.
bu tutku, toprağa, doğaya saygının bir ifadesi oluyor. hayata, başarıya, ilişkilere, doğaya ve aslında insanın var oluş felsefesine dair yalın ve sade betimlemeler içeren, her bölüm adeta bir meditasyon haline dönüştüğü bir belgesel dizi. mutlaka izleyin.