öz olarak herkesin bu sorunsala kendince bir cevabı vardır. yaşamı manalı kılmayanlar zaten intihar yolunu seçmişlerdir. ilkel insan için bu yemek bulmak üzerine kuruluydu zaten düşünme yetisi gelismediğinden çok da dert değildi. toplu halde yaşamaya ekip biçmeye başlayan için ise düşünme kısmı ağır basmaya başladı. nasıl bir hayat sürersen sür sonuçta hayat son bulacağı dan insan kendini din ile donattı. amaç diğer dünyaya gidip sonsuza kadar yaşamak oldu. günümüze gelindiğindeyse, tek tanrılı dinlerin yerini deizm ve ateizmin gasp etmesiyle yeni anlamlar arandı. şimdi kime sorsanız bir eylemle bağlantılı kuram ortaya atacaktır. birinin gerçek anlamda hayatındaki anlam tuttuğu takım iken, bir başkası için durum siyasi partisinin daha güzel bir dünya yaratması. bu anlamlandırma uğraşı pratikte bilet alarak, seçim için bildiri dağıtarak tamamlabiliyor. sürekli para kazanıp ardından gelecek kuşağa bırakmak da, insanlık için bilimsel bir icat da bu anlamlandırma arayışının ürünüdür. büyük laflar etmeden kendimizce bir yol çizdiğimiz oranda, kendi yaşam anlamımızı da öğrenebiliriz. kolay gelsin.
yaşamanın objektif olarak genel geçer amacı yoktur. birilerinin yaşamaya sübjektif anlam yüklemesi ya da kendine birtakım sübjektif amaçlar edinmesi de bu durumu değiştirmez.
şahsen sübjektif olarak da herhangi bir amaç bulabilmiş değilim. esasen bundan bir şikayetim de yok. nedense bunları dile getirince depresif zannediliyorum; ama depresyonun kıyısından bile geçmişliğim yoktur. ben biraz meraktan,** daha çok da annem üzülmesin diye yaşıyorum. o arada da olabildiği kadar, işte yemektir, sekstir, eğlenmeye çalışıyorum. ateistim, dünyaya herhangi bir ulvi güç tarafından gönderildiğime inanmıyorum. new age saçmalıkları var ya hani karmalar, kozmik ıvır zıvırlar, astroloji vs, onların tamamını da zavallıca, hafif de geri zekalıca buluyorum.* derin anlam arayışları vs bana göre değil. yaşamak için pek neden gerekmiyor bana, var olmuşum işte bir şekilde. özgür bir iradem olduğunu bile sanmıyorum. sadece dna'mın kodunda yazılanı yaşıyorum.* çok geçmeden de yok olacağım zaten. o zamana kadar en büyük amacım da dopamini köklemek.
özetle, sonsuz sayılabilecek kadar uzun bir zaman diliminde küçücük bir süre var olup sonra yok olacağız, hiç var olmamışız gibi olacak, koca evrende bir osuruk bile değiliz;* şuncacık var oluş için tatava yapmak gereksiz geliyor.
