1990'da kurulmuş, isveç'in death metaldeki vasat üstü olan gruplarından. özellikle '90'ların ikinci yarısına 4 albüm sıkıştırmalarıyla adlarını duymuştum. çok fazla eleman öğüttükleri için uyum sorunları yaşamış ve 2006'te grubu dağıttıklarını açıklamışlardı. sonrasında pek ilgilenmedim kendileriyle. 2014'te tekrar birleşmişler ama kurucu kadrodan sadece basçı martin schulman kalmış.
centinex'le ilgili 2 önemli noktayı bilmenizde fayda var: ilki cradle of filth'e alt grup olmalarıyla birlikte ünlenmeleri ve davulcuları yokken kullandıkları sisteme isim vererek onu grup elemanı gibi göstermeleri. 2000'lere kadarki dönemleri altın dönemleriymiş. ben kendilerini 2000'lerin başında keşfetmiştim. mattias lamppu vokalde, andreas evaldsson ritimde, schulman da bas ve yukarıda bahsettiğim, "sentetik" de denilen davulun başındaydı. hellbrigade ile birlikte hem ritim hem vokal değişince, grubun kimyasının da değiştiğini düşünmüştüm. schulman, grubu "daha çiğ, daha sert, daha bam bam bam" çizgisine doğru götürmeye niyetliyken, lamppu'nun vokali her zaman melodik death metale selam çakardı. centinex halâ melodik death metal grubu olarak bilinir, sevilir ama melodik kısmının lamppu ile yollar ayrıldıktan sonra, yıllar içinde gram gram azalarak bittiğini düşünüyorum.
dün satışa çıkan death in pieces 'i dinleme fırsatım oldu. albümün eleştirileri, çoğunlukla, centinex'in iyi ki tekrar birleşme kararı aldığı yönünde. tekdüze death metalin hiçbir zaman hayranı olmamış biri olarak şunu yazabilirim: centinex tam 30 yıl önce isveç'ten çıkmış bir grup değil, geçen yıl guatemala'da kurulup ilk albümünü bu yıl yayınlayabilmiş bir grup olsaydı, bu albüm itin götüne sokulurdu. burası çok açık bence. schulman, heavy metalin ilk popülerleştiği zamanlardaki "mağaradan çıktık ulan biz!" temposuna hakim bir "soft" death metal üretmeye devam etmek istiyor ama bu çaba, dünya'da bunu yapabilen ve artık marka haline gelmiş grupların kopyası olmaktan başka bi' işe yaramıyor (aklıma gelen ilk örnek benediction). death in pieces de aynı yolda, burnunun dikine ilerleyen bir albüm olmuş bence.
albümü şarkı şarkı eleştirmeyeyim. centinex gibi şimdilerde dinlediğim müzik türünü şekillendirmiş bir grubu daha fazla yargılamak istemiyorum. son albümleri burada . kendiniz dinleyip karar verin. benim için tekdüze death metal, gençlik yıllarımda dinlemeye çalışıp beceremediğim bir tür olarak kalmaya mahkum. schulman'a ve centinex'e de saygı duymak zorundayım.