daima söylediğim gibi ebeveynler değil ebeveynlik duygusu yücedir ve saygıyı hak eder. ne yazık ki her ebeveyn bu "ebeveynlik" hissini tam olarak edinememiştir. bir zamanlar çocuk olduğunu unutmuştur ya da tam tersi çocukken edindiği kötü tecrubelerden kurtulamamıştır. "büyüyememiştir" ya da büyüdükçe küçülmüştür. ebeveynler hata yapar ve bu hatalar çocukta bazen geri dönülmez sonuçlara sebep olur. bu gerçeği kabul etmediğimizde çocuk bir de üstüne yaşadığı hislerden ve duygudurumundan dolayı vicdan azabı çeker.
pişt sana diyorum yavrum.. annen ve baban sana karşı hata yapmış olabilirler. bunun için suçlu hissetme. acını yaşa nefretini de..
bunları kabaca şöyle gruplayabilirim sanırım...
-sevgisiz ebeveynler.. hani şu seviyor ama göstermiyorcular. böylece çocuklarını hayata hazırladıklarını düşünürler. fakat hiç bir şey korkunç değildir onların soğuk yüzlerinden.
-eleştirmenler.. bu tayfa insanların eleştirilerek muassır medeniyetler seviyesine çıkacağını sanar. fakat insan dediğimiz varlık hele ki bir insan yavrusuysa alkışlanmaya ve onaylanmaya ihtiyaç duyar. aksi kendinden emin olmayan, kendi başına bokunu temizleyemeyen koca bebeklerdir.
-dikkat ve ilgi talep edenler.. bu ebeveynler genelde ya boşananlardır ya da eşini kaybedenlerdir. sürekli çocuktan ilgi, sevgi ve dikkat isterler. kendilerine mecbur ve bağımlı kılarlar.
-şakacılar.. sürekli boyunuz, kilonuz, zekanızı konu alan aşağılayıcı espriler yapan ebeveynlerdir. çocuğun özgüvenini düşürmekten başka bir işe yaramazlar. bu dümbüklerin anlaması gereken yegane şey çocuklarının onların eğlence malzemesi olmadığıdır.
-meşrulaştırıcı ebeveynler.. üstte de bahsettiğim gibi bu istismarı hakkettiğinizi düşündürten ebeveynlerdir bunlar. yaptığı her kötü şey için kendilerini haklı çıkarırlar.
-anti-negatifçiler.. bunlar çocuğun duygusal ihtiyaçlarını karşılamamakla birlikte aynı zamanda çocuğun duygularını dışa vurmasını da engeller. hani bi geyik vardır: "hem vurisin hem ağlama diyisin" . maalesef bu tutum çocuğu güçlendirmek yerine hasta eder "çünkü insan bastırdığı duygunun esiri olur.."
-saygıyı korkuyla elde etmeye çalışanlar.. bunlar da padişahçılık oynamayı sevenlerdir. Kendilerine saygı duymayan ebeveynlerdir. Çünkü biliyoruz ki saygı zorla alınmaz hak edilir.
-hayal katili olanlar.. bunlar zamanında başaramadığı ideallerini-hedeflerini çocuğu üzerinden gerçekleştirmeye çalışanlardır. misal doktor olmak istemiş bir şekilde olmamış. o da kendini tatmin için zorla çocuğu o alana yönlendirmeye çalışır. kimse hayatınızda bu kadar söz sahibi olmamalı.