-
"merhaba, adım dory, ben kısa süreli hafıza kaybı sorunu yaşıyorum."
çocukluğumda döne döne izlediğim finding nemo'nun devam filmi. az önce ikinci kez izledim buraya da kritiğini yapmaya geldim.
dory'nin küçüklük sahnelerinde içim yumuş yumuş oldu, ki ben zaten dory'yi çok severim, normal hali de çok tatlı ama minik dory o kadar şirin o kadar tatlı ki ekrana bakıp bakıp yiyesim geldi, gözlerim doldu.
sadece çocuk filmi olmadığı için, pixar da bunun üzerinde durarak insanların gözüne bazı şeyleri sokmuş, mesela okyanusların kirliliği. bu yönüyle çok hoşuma gitti. ayrıca nemo'da olduğu gibi burada da "çocuklarınıza güvenin" çağrısı yapılmış alttan alta.
yer yer güldürdü ama gözlerimi de doldurdu. belki de filmle alakasız olarak benden kaynaklanıyordur. çünkü hiçbir kurgusal karaktere nemo ve dory'ye bağlandığım kadar bağlanmadım. o yüzden onlarla güler onlarla ağlarım. dory ve nemo ne hissederlerse ben de hissederim. minik canlarım onlar benim*.
nemo kadar etkili bir hikayesi olmasa da size güzel bir 97 dakika geçirtebilir, özellikle de kayıp balık nemo hayranıysanız.
-- spoiler --
kavuşma sahnesi çok duygusaldı. dory'nin anne ve babasının dory'den asla vazgeçmemiş olmaları, yerlere deniz kabukları koymuş olmaları çok iç ısıtıcıydı. sonrasında ellerinde deniz kabuklarıyla uzaklardan belirmeleri de beni bitirdi...
-- spoiler --
"yüzmeye devam et, yüzmeye devam et"