bahar zamanı doğadan toplanan yenebilir otların genel adı. kimi yerde bir tek otun ismi, kimi yerde birden fazla. yabani pazı, pancar yaprakları, ebegümeci, kazayağı, hodan, efelek, bunların hepsi mancar. özellikle istanbul'un anadolu yakasında bulunan köylerden başlayarak düzce'ye kadar uzanan bölgede kullanılan bir terim. etimolojisini araştırdım. pek bir şey çıkmadı. nişanyan sözlükte manca kelimesi var yemek anlamına gelen. ki kullanıldığını duymuşluğum var. (bkz: çiğne tükür mancası) kökü italyanca mangiare kelimesinden geliyor. mancar da aynı kökten geliyor olabilir. istanbul'un anadolu yakasından düzce'ye kadar uzanan yörede, manav kültürü içinde kullanılan bu sözcük yenilebilen otları yenmeyenlerden ayıran bir genel ifade olabilir. italyanca'nın ne işi var türkçede diyen olursa (bkz: cenevizliler). bölgede türkler gelmeden çok önce var olan bir topluluk. ayrıca (bkz: mancarlı pide)